Βιώνουμε συνθήκες βαθιάς καταχνιάς, οφειλόμενες στην κυριαρχία
της αστικής τάξης και των πολιτικών ,πολιτισμικών και ηθικών αξιών της.
Ζούμε ξανά σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου με ταυτόχρονη άνοδο του
φασισμού, ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΝΑΤΟ,ΗΠΑ ,ΕΕ από τη μια μεριά και
Ρωσίας ,Κίνας από την άλλη , με τις αντίστοιχες χώρες και διαβαθμίσεις στην
ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με στοχοποίηση των χωρών σοσιαλιστικού προσανατολισμού
που απέμειναν, από τον δυτικό
ιμπεριαλιστικό πόλο.
Κι
όμως σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας , υπάρχει η πολυτέλεια για κάποιους , να
κουνούν το δάκτυλο σε ό,τι κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση με αυτά που
συμβαίνουν ή γιατί δεν προσιδιάζει στο δικό τους αναλυτικό παράδειγμα ή γιατί
δεν το θεωρούν αρκετά επαναστατικά "καθαρό", πάλι σε σχέση όμως με το
δικό τους ερμηνευτικό πλαίσιο. «Φωτιά» πήραν τα κοινωνικά δίκτυα, από εμβριθείς
αναλύσεις και posts για άλλη μια συναυλία, αβάντα στο δυτικό
ιμπεριαλισμό, με αφορμή αυτή της Θεσσαλονίκης!!!
Ο χώρος της τέχνης, ο πολύπαθος και τόσο
αναγκαίος για όλους μας , αποτελεί το σάκο του μποξ. Αυτός, που όλοι είμαστε
απαιτητικοί στους καιρούς της κρίσης να μιλά , να παίρνει θέση, να ρίχνει φως ,
έχει αναγορευτεί σε πεδίο σύγκρουσης . Αφύσικο δεν είναι , η τέχνη δεν είναι
ουδέτερη , ωστόσο υπερβολικό και αδικεί εκείνους τους δημιουργούς - κανένας δεν
είναι αλάθητος- που παίρνουν το θάρρος να πάνε κόντρα στο ρεύμα ή να κάνουν το
βήμα .