Η ιστορία μας

 Η ιστορία μας πριν τη "Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Χίου" με την "Αγωνιστική Πρωτοβουλία Δημοτών Ομηρούπολης" στον παλιό Δήμο. 
Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα μπορούν να επισκεφθούν το ιστολόγιό της

Αγωνιστική Πρωτοβουλία Δημοτών Ομηρούπολης

Για τις ανάγκες και τα όνειρά μας...

Friday, March 30, 2007

ΣΧΕΔΙΑ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ

Στην αρχή το σχέδιο προέβλεπε, «Προσοχή, μεγαλοστέλεχος του ΚΚΕ». Απέτυχε στη συντριπτική του πλειοψηφία παταγωδώς για πολλούς λόγους.

Η εμφυλιοπολεμική περίοδος έχει παρέλθει προ πολλού και ο αγοραίος αντικομουνισμός δεν έχει πέραση. Το επίπεδο έστω και αυτής της αστικής δημοκρατίας, είναι τέτοιο στις μέρες μας, που κατοχυρώνει το ίσο δικαίωμα του κομματικού αυτοπροσδιορισμού του καθένα από εμάς ,με τέτοιο τρόπο ώστε όπως έχει κάποιος το δικαίωμα να είναι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ ή ΛΑΟΣ αλλά και οτιδήποτε άλλο, με τον ίσο αντίστοιχα τρόπο μπορεί να είναι και ΚΚΕ.

Η κοινωνία μας, οι συμπολίτες μας, οι συνάδελφοί μας, οι γείτονές μας, οι φίλοι μας, οι συναγωνιστές μας αλλά και κάθε άνθρωπος καλής θέλησης στο δήμο μας, μας γνώριζαν και μας γνωρίζουν όχι μόνο με την κομματική μας ιδιότητα-όποιοι διαθέτουν από εμάς- με την οποία μπορούν να συμφωνούν ή όχι, αλλά κυρίως από τη στάση ζωής μας όπως αυτή διαχέεται στις εκφάνσεις της κοινωνικής δράσης μας. Στο επάγγελμά μας, στις σχέσεις μας με τους γύρω μας, στις συναναστροφές μας, στις κοινωνικοπολιτικές μας δράσεις, στην πολιτιστική μας δραστηριότητα, στις προσεγγίσεις μας για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Μας γνώριζαν και μας γνωρίζουν ως δικούς τους ανθρώπους, ανθρώπους με λάθη φυσικά, συνειδητά όμως απέχοντες από τη ρεμούλα και κομπίνα της σύγχρονης κοινωνίας και των κομμάτων εξουσίας, τα οποία άσχετα αν σφετερίζονται τις ψήφους των απλών ανθρώπων, αποτελούν φυτώρια της σύγχρονης διαπλοκής και της εξαγοράς συνειδήσεων, πηγές των σημερινών δεινών του λαού μας που εντείνονται και οξύνονται.

Με αυτά τα δεδομένα η λάσπη επέστρεψε, στο μεγαλύτερο μέρος της τουλάχιστον, στα παλαιοκομματικά μυαλά που την εφηύραν και σ’ εκείνους που την αναπαρήγαγαν ως πιστά φερέφωνά τους, αφού ο τίτλος του κομμουνιστή ως σκιάχτρου δεν τους απέφερε τα αναμενόμενα, αφού μέσα στο καζάνι των ταξικών αντιθέσεων που βράζουμε, ο κόσμος ξέρει να ξεχωρίζει τελικά τους «εχθρούς» του από τους φίλους του, άσχετα αν στην κεντρική πολιτική σκηνή τους φίλους του, τους ψηφίζει ή όχι. Τους θέλει όμως δίπλα του, συμπαραστάτες του, αναγνωρίζει το γεγονός ότι αυτοί, μαζί με τους συμμάχους τους, τους συναγωνιστές τους αποτελούν τις φωνές που αγωνίζονται, αντιστέκονται, σε τελική ανάλυση είναι και φωνές της δικής τους συνείδησης.

Γι αυτό και στις τοπικές εκλογές, έχουμε μεγαλύτερες τάσεις της χειραφέτησης του λαού μας από τα κόμματα του κατεστημένου και αναδεικνύονται δημοτικές αρχές, που αποτελούνται από αυτές τις δυνάμεις, οι οποίες σε τελική ανάλυση δίνουν και σε επίπεδο εξουσίας , το φιλολαϊκό δημιουργικό τρόπο διοίκησης, τη χρηστότητα και ανιδιοτέλεια στις τοπικές αρχές.

Έτσι φαίνεται ότι στα σκαριά αρχίζει να εφαρμόζεται ένα άλλο εναλλακτικό σχέδιο, του ίδιων κέντρων, που εμείς τα γνωρίζουμε από τον παλιό δήμο Βροντάδου, τα οποία αρέσκονται να δημιουργούν αχυρανθρώπους ή επί το ηπιότερο να λειτουργούν αντ’ αυτών και τα ίδια να δρουν στο παρασκήνιο.

Το αν αυτά τα κέντρα εκφράζουν στον τρόπο λειτουργίας τους, τον επικεφαλή της μιας ή της άλλης παράταξης ή κάποιους φερέλπιδες με ψευδαισθήσεις για το ποιος ελέγχει ποιον, ελάχιστη σημασία έχει αφού στην πολιτική αυτό που μετρά είναι το αποτέλεσμα και όχι οι προθέσεις. Αναφωνούν λοιπόν:

«Συμφωνούμε μαζί σας στα περισσότερα, μόνο που αυτά που λέτε είναι ανεφάρμοστα.»

Οι άνθρωποι δηλαδή, συμφωνούν μαζί μας σε τέτοιο μεγάλο ποσοστό, μόνο που αυτή τους η συμφωνία αφορά μια ουτοπία, αφού δεν εφαρμόζεται. Συντάσσονται επομένως με ανεφάρμοστες ιδέες. Πραγματικά περίεργη λογική που θυμίζει λιγάκι εκείνο το περί απόλυτου που χωρά μέσα στο εφικτό, όπως διαβάσαμε σε κάποιο φυλλάδιο.

Ωστόσο τα πράγματα κατά τη γνώμη μας είναι πολύ καθαρά. Είναι φανερό ότι η αντιπαράθεση μαζί μας σε επίπεδο θέσεων, ιδεών, αρχών, πολιτικής και κοινωνικής στόχευσης, αποτελεί εγχείρημα καταδικασμένο σε αποτυχία. Όχι μόνο γιατί όλοι αυτοί έχουν μια άλλου είδους φιλοσοφία για την πολιτική, την κοινωνία και την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά κυρίως γιατί η πρακτική τους είναι αυτή, που όποια διακήρυξη και να κάνουν, όσο εύηχη και ευήκοη κι αν είναι αυτή προσκρούει στο διά ταύτα. Προσκρούει στο τι έπραξαν οι ίδιοι όλα αυτά τα χρόνια, τι έπραξαν οι πολιτικοί τους ταγοί που βρίσκονται πίσω τους, στο βωμό της υπεράσπισης, των δικαιωμάτων του ανθρώπου , στην προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο που ο εργαζόμενος άνθρωπος, ο παραγωγός και δημιουργός των πάντων δε θα αποτελεί ταυτόχρονα και το κυριότερο εμπόρευμα.

Το εύκολο λοιπόν γι αυτούς προκειμένου να αμαυρώσουν μια ιδέα, αφού δεν μπορούν να την πολεμήσουν, αφού τους είναι ξένη στον δικό τους τρόπο ζωής και στα συμφέροντά τους, είναι να συμφωνήσουν μαζί της, για να την καταντήσουν αμέσως μετά ανενεργή και ουτοπική, δηλαδή τενεκέ ξεγάνωτο.

Σε τι όμως γειτνιάζουν οι ιδέες μας; Στην κοινωνία του ατομικού κέρδους και του βολέματος; Στην κοινωνία να μετράμε το γαλάζιο τ’ ουρανού, το πράσινο της γης και τον αέρα που αναπνέουμε σε χρηματιστηριακές μονάδες; Στην κοινωνία της μετάφρασης των βομβών στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Λίβανο, σε αναγκαίο κακό και σε επενδυτική ευκαιρία για τους μυημένους στους ναούς του χρήματος; Στην κοινωνία της αγοράς και του όλα έχουν μια τιμή, στην κοινωνία της ολιγαρχίας του πλούτου και των μύθων της τυχερής δεκάρας του Σκρουτζ μακ Ντακ; Στην κοινωνία των ταξικών ανισοτήτων, που οδηγούν 2,5 εκατομμύρια Έλληνες να ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, η ανεργία να βρίσκεται στο 10%, οι συντάξεις και οι μισθοί να εξανεμίζονται, το 8ωρο να καταργείται και σε τόσα άλλα δεινά που βιώνουμε καθημερινά;

Και σε επίπεδο όμως Τοπικής Αυτοδιοίκησης πού βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά; Στις αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη που όλοι τους όταν βρέθηκαν στο τιμόνι του δήμου εφάρμοσαν; Στην παράδοση σε ιδιώτες επενδυτές της γης και του αέρα του δήμου μας; Στις ρουσφετολογικές προσλήψεις και πρακτικές; Στην εφαρμογή των νόμων που έφεραν το μαρασμό στα τοπικά διαμερίσματα; Στην εφαρμογή των πολιτικών που τελμάτωσαν τα καθημερινά προβλήματα των δημοτών μας και κατάντησαν πολυτέλεια τις υπηρεσίες καθαριότητας, ύδρευσης , αποχέτευσης υγείας και πρόνοιας; Στις πολιτικές τα σχολεία του δήμου μας να ασφυκτιούν χρόνια τώρα ή μήπως στις πολιτικές της ανταποδοτικότητας του πλήρωνε για να’ χεις; Μήπως τελικά συμφωνούμε για ένα μοντέλο στην τοπική αυτοδιοίκηση με δήμους φοροεισπράκτορες, για δήμους που θα απομυζούν, εκτός από την κεντρική εξουσία, το πενιχρό εισόδημα των δημοτών τους, για δήμους που με νεφελώδεις απόψεις μιας ιδεώδους ανάπτυξης θα χώνουν όλο και πιο βαθιά το χέρι τους στην τσέπη των δημοτών τους;

Είναι λοιπόν κατανοητό ότι κι αυτό το σχέδιο επί χάρτου θα έχει την ίδια τύχη με το προηγούμενο. Όχι μόνο γιατί εμείς με τις ιδέες μας και τη δράση μας υπηρετούμε έναν άλλο κόσμο, μια άλλη διάσταση της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και γιατί αυτό το όραμα το αγκαλιάζουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δημότες μας, όλο και περισσότεροι στηρίζονται στην πείρα τους για να μην αφήσουν να περάσει ο αποπροσανατολισμός, όλο και περισσότεροι συμφωνούν να βάλουν «στήθος και γόνα» για να γυρίσει η ρόδα του ήλιου και να γυρίσουμε σελίδα στο δήμο Ομηρούπολης.

Μάρκος Σκούφαλος

Υποψήφιος Δήμαρχος της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Δημοτών Ομηρούπολης