ΛΑ.Σ. Δ. Χίου:Η εικόνα που αναδύεται μέσα από το Σχέδιο Πόλης της Χίου γράφει στην ούγια «καπιταλισμός»

Χίος, 29-11-2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η εικόνα που αναδύεται μέσα από το Σχέδιο Πόλης της Χίου γράφει στην ούγια «καπιταλισμός»

Αυτό είναι το συμπέρασμα από το Δημοτικό Συμβούλιο, που πραγματοποιήθηκε στις 28-11-2017 με  μοναδικό θέμα την «Παραλαβή Β₁ σταδίου και εντολή σύνταξης Β₂ σταδίου της μελέτης Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της Δ.Ε. Χίου».

Ως  Λαϊκή Συσπείρωση δια του επικεφαλής Δημοτικού Συμβούλου Μάρκου Σκούφαλου εισηγηθήκαμε τα παρακάτω:

«Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Είναι αδήριτο το γεγονός ότι η οργάνωση του χώρου είναι ένα απαραίτητο εργαλείο στις σύγχρονες πόλεις, αλλά  και ένα εργαλείο που υπό προϋποθέσεις αναβαθμίζει και βελτιώνει το ανθρωπογενές περιβάλλον στο σύνολό του.

 Η χωροταξία όμως δεν είναι κατά τη γνώμη μας μια ουδέτερη διαδικασία ξεκομμένη από το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα που την σχεδιάζει και εν πολλοίς την επιβάλλει. Ο μεγάλος διαφωτιστής Ζαν Ζακ Ρουσώ αναφερόμενος στην ανισοτιμία μεταξύ των ανθρώπων, αλλά με άμεση αναφορά στο χώρο, αναφέρει τα εξής: “Ο πρώτος άνθρωπος που περιέφραξε ένα  κομμάτι γης και σκέφτηκε  να πει ‘αυτό είναι δικό μου’ και βρήκε ανθρώπους τόσο αφελείς ώστε να τον πιστέψουν, ήταν πραγματικός θεμελιωτής της πολιτικής  κοινωνίας. Από πόσα εγκλήματα δε θα είχε γλιτώσει το ανθρώπινο γένος αν κάποιος είχε βγάλει τους πασσάλους και σκεπάσει με χώματα χαντάκια και φώναζε στους συνανθρώπους του: Προσοχή στα λόγια αυτού του απατεώνα, είστε χαμένοι αν ξεχάσετε ότι οι καρποί της γης ανήκουν σε όλους και η ίδια η γη σε κανένα”.

» Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι όταν μιλάμε για χωροταξία στις σύγχρονες πόλεις, μιλάμε για τη χωροταξία του καπιταλισμού, που σημαίνει πρώτα  και κύρια τακτοποιώ το χώρο, για  να κερδίσω από τη γη, από τον τρόπο που ο χώρος θα λειτουργεί, για  να κερδίσω από τη συνείδηση των από κάτω ότι, είτε γίνονται ιδιοκτήτες ακριβής γης, είτε αναβαθμίζονται ως ιδιοκτήτες, είτε ανοίγω τα επενδυτικά  όρια της τάξης που κυβερνά –εν προκειμένω της αστικής τάξης.

 Ο Henry Lefebvre γλαφυρά αναφέρει: “Η βιομηχανία δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την παλιά πόλη, αλλά το κάνει δημιουργώντας συσσωρεύσεις στις οποίες τα αστικά χαρακτηριστικά υποβαθμίζονται. Όπου υπάρχει ένα δίκτυο παλιών πόλεων, η βιομηχανία του επιτίθεται. Οικειοποιείται αυτό το δίκτυο και το ανασχηματίζει σύμφωνα με τις ανάγκες της. Επιτίθεται επίσης στην πόλη, κάνει έφοδο, την καταλαμβάνει και την λεηλατεί. Τείνει να διασπάσει τους παλιούς πυρήνες, καταλαμβάνοντάς τους. Αυτό δεν εμποδίζει την επέκταση των αστικών φαινομένων, των πόλεων και των συσσωρεύσεων των βιομηχανικών μικρότερων πόλεων και των προαστίων.” (Το δικαίωμα στην πόλη- 2007-σελ 69-70-εκδ. Κουκκίδα). Έτσι  αστικός χώρος έχει μια διττή λειτουργία: Και είναι εμπόρευμα και χώρος κατανάλωσης.

» Για όποιον αυτά τα βλέπει πολύ θεωρητικά, κομμουνιστική προπαγάνδα, δαιμονολογία ή  οτιδήποτε άλλο, δεν έχει παρά να στρέψει τα μάτια του στα Μέγαρα, στη μάνδρα, στη Νέα Πέραμο, στη Δυτική Αττική και σε κάθε πλημμύρα ή φυσικό φαινόμενο που σε παγκόσμια  κλίμακα αποδεικνύει σύγχρονες πόλεις να φαντάζουν ανοχύρωτες  και έρμαια αυτών των φαινομένων.

-Ποιος για παράδειγμα χωροθέτησε τα εργοστάσια  και τα σπίτια μέσα στα ρέματα;

-Ποιοι νόμοι αποχαρακτηρίζουν δασικές εκτάσεις;

-Ποιες προϋποθέσεις βοηθούν στο να στενεύουν τα ρέματα;

-Ποιο σύστημα καταβαραθρώνει την εργατική κατοικία και σπρώχνει τον κόσμο στα slums –παραγκουπόλεις ή στο παράνομο ή ημιπαράνομο σπίτι;

-Ποιο σύστημα τσιμεντοποιεί το φυσικό περιβάλλον για να επεκτείνει τις λειτουργίες του;

» Η ούγια  και πάλι γράφει “καπιταλισμός” και ακριβώς αυτή η εικόνα αναδύεται μέσα από το Σχέδιο Πόλης της Χίου, που παρά τις διορθωτικές παρεμβάσεις, τις διαπραγματεύσεις με κοινωνικές ομάδες, δεν πρόκειται να χάσει το σκληρό του πυρήνα που είναι η εμπορευματοποίηση, η δημιουργία κέρδους  και προστιθέμενης αξίας, με όρους προσαρμογής του φυσικού τοπίου σε αυτή τη λογική, που πληρώνεται αδρά από τις  λαϊκές οικογένειες είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση, ως αναδημιουργία του χώρου ή ως καταστροφή.

» Το Σχέδιο Πόλης της Χίου ξεκινά με μια λάθος κατά τη γνώμη μας παραδοχή. Τη δημογραφική εξέλιξη που τη θεωρεί δεδομένη, όταν οι δημογραφικές προβολές 20ετίας είναι αρνητικές.

·     «Συνδιαλέγεται» με το ΤΑΙΠΕΔ και αποδέχεται τους όρους του, προσαρμόζοντας τις εντολές του στο χώρο, καθορίζοντας συγκεκριμένες χρήσεις όπως αυτό νομίζει.

·     Απεγκλωβίζει ως πρόταση το «Χωρέμικο» -ιδιωτική ιδιοκτησία δεκάδων στρεμμάτων και πνεύμονα πρασίνου της πόλης- από τις φορολογικές του υποχρεώσεις καθ’ υπόδειξη των ιδιοκτητών,  αλλά γιατί να μην το μετατρέπει σε χώρο πρασίνου, αδόμητο, ανοιχτό στο λαό και στους πολίτες; Το πράσινο δεν είναι μόνο για να το βλέπεις, αλλά για να το ζεις. Οι Χιώτες το βλέπουν, δεν το ζουν, σε αντίθεση με τους ιδιοκτήτες του που και το βλέπουν και το ζουν.

·       Μέσα σε δάση, αναδασωτέες περιοχές κ.λπ. Π.Ε.Π (Περιοχές Ειδικής Προστασίας) με πρόσχημα τα αγροτεμάχια που υπάρχουν εντός τους, δίνει τη δυνατότητα ξενοδοχειακών μονάδων μέχρι 40 κλίνες (βλέπε μέρος Αγ. Στεφάνου, Ρεστά, Αγία Παρασκευή Καρυών κ.λπ. βλέπε συμφέροντα που αγόραζαν πριν χρόνια  και περιμένουν στη γωνία).

·     Στην ίδια λογική δεν μένει στην επισκευή αγροικιών, που είχε νόημα, αλλά βάζει και ζήτημα προσθήκης που στην ουσία αυξάνει τη δόμηση πέραν του μέτρου που είχαν οι πρόγονοι που τις έφτιαξαν.

·     Κλίνει σε  όλες τις πτώσεις τη δημιουργία επιχειρηματικών ζωνών (π.χ. θέση Σιταρού) και ακροβατεί με το επιχειρηματικό πάρκο που συνενώνει τις παραπάνω ζώνες. Απλώνει δηλαδή ένα δίχτυ επιχειρηματικών πυρήνων σε  όλο τον αστικό ιστό, λες  και η Χίος έχει τον πληθυσμό πόλης της ηπειρωτικής Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, απλώνει το χώρο για τη μικροαστική και αστική τάξη.

·     Ενώ στα ρέματα θα περίμενε κανείς την οριοθέτηση και το αυστηρό αδόμητο, τα πράγματα αφήνονται σε Π.Δ. ή σε αναφορά στη νομοθεσία, όταν ένα σχέδιο πόλης πρέπει να έχει και τη δική του φιλοσοφία. Η επίκληση “νόμος  και τάξη” πνίγει κόσμο, αφού τα ρέματα γίνονται το επίδικο διάφορων νόμιμων δομήσεων.

·     Κατεβάζει το όριο κατάτμησης από 8 στρέμματα  σε 4 με την περίεργη λογική εναρμόνισης με τα ΣΧΟΑΠ, λες και παντού υπάρχουν ίδιες συνθήκες. Η λογική όμως επί της ουσίας σημαίνει παραπέρα δόμηση χωρίς να αιτιολογείται από ανάγκες συγκεκριμένες, καταγεγραμμένες.

·     Προτείνει επί της ουσίας την τσιμεντοποίηση της περιοχής του Κορακάρη, δυνητικού περιαστικού άλσους λόγω των πυρήνων που υπάρχουν, χώρο εμπλουτισμού της υπόγειας λεκάνης του υδροφόρου ορίζοντα. Η αναφορά σε απολιθώματα από δολομίτες κ.λπ. είναι για τα  μάτια. Οι μεγαλοϊδιοκτήτες αστοί, που αγόρασαν στον «Κορακάρη» φαίνεται να δικαιώνονται, ώστε αύριο στα καφενεία κάποιοι να συζητάνε για το επιχειρηματικό τους πνεύμα… ενώ το παιχνίδι στον καπιταλισμό είναι σικέ!

·     Το ανάποδο γίνεται με το αστικό πράσινο στο Κοντάρι, κατά μήκος της επαρχιακής οδού προς Καρφά, που προτείνεται η κατάργησή του, μιας περιοχής άκρως αντιφατικής σε λειτουργίες και υπάρχει η πρόταση για πολεοδομικό κέντρο, δηλ.  αποδεικνύεται ότι “..είναι πολλά τα λεφτά, Άρη…”.

Απορίας άξιο είναι ότι στα «Ταμπάκικα» και στο ρέμα της Αγίας Ειρήνης –που οι κάτοικοι θεωρούν ότι θα έχουν πρόβλημα -ειδικά το υπόγειο μέρος του- προτείνεται πάλι επιχειρηματική περιοχή με βάση και την κατασκευή του δρόμου> Αντί το Σχέδιο να προνοεί για πλημμυρικά φαινόμενα, αφού η περιοχή είναι βεβαρημένη, επιβαρύνεται παραπάνω.

» Όσον αφορά τα Δίκτυα Υποδομών, το προτεινόμενο Σχέδιο Πόλης υστερεί δραματικά στην Αντιπλημμυρική Προστασία. Γίνεται μόνο αναφορά σε δύο μελέτες: Φραγκοβούνι και Καλοπλύτης. Μελέτες που θα ολοκληρωθούν το 2020, θα τελειώσουν πότε; Μέχρι τότε  ας ευχόμαστε να μη δούμε τα ίδια με την Αττική.

 Η πόλη της Χίου πάσχει σε  πολλά σημεία: Παρθένης, Αγία Ειρήνη, σύνορα με Βροντάδο, Λιβάδια. Επιπλέον όταν οικοδομείς, οφείλεις να λύνεις αυτά τα ζητήματα. Τα στρέμματα προς επέκταση, που εμείς δεν συμφωνούμε, ειδικά στο  Κορακάρη που είμαστε κάθετα αντίθετοι, σημαίνουν έργα απορροής. Πού βρίσκονται αυτά τα έργα στην χωροθέτηση ρεμάτων και απορροών; Και ποια λογική είναι αυτή που λέει πρώτα καθορίζω το χώρο και μετά βλέπω τα προβλήματά του;

Αντισεισμική Προστασία: Απαντά στο μετά. Να υπάρχουν χώροι συγκέντρωσης ναι, αλλά έχει γίνει ήδη ο σεισμός. Προστασία σημαίνει πρόληψη, δηλαδή έλεγχος των υφιστάμενων κτιρίων, εδαφολογικές μελέτες σε συνδυασμό με τον κανονισμό αντισεισμικής προστασίας, χώροι ανά πολεοδομική ενότητα υπάρχουσα ή μελλοντική.

§  Προστασία δασικού πλούτου: υπονομεύεται ευθέως με τις προτάσεις που γίνονται και αναφερθήκαμε.

§  Δίκτυα: Γίνεται αποτύπωση περιοχών με Wi-Fi. Mε τις κεραίες πάνω από τα κεφάλια μας, με καμιά  πρόνοια για τα σχολεία και τους βρεφονηπιακούς, που περιστοιχίζονται από κεραίες, χωρίς να τηρούνται οι αποστάσεις, με τον κυριολεκτικό ηλεκτρομαγνητικό βομβαρδισμό, δεν πρέπει να μπει’ έλεγχος;  Αυτές τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας  δεν τις  αφορά ένα Σχέδιο Πόλης;

§  ΑΠΕ: Προκρίνει μόνο  το μέγεθος. Καμιά αναφορά  στην οικιακή κατανάλωση με μικρές ευέλικτες μονάδες επιδοτούμενες, απεναντίας, μεγέθυνση ανεμογεννητριών για μεγέθυνση των κερδών, την ώρα που υπάρχει προτυποποίηση πόλεων με χρήση ηλιακής και αιολικής ενέργειας, μέσω της επέκτασης της  οικιακής ιδιωτικής παραγωγής ή δημόσιας (πράσινα κτίρια κ.λπ.).

§  Κυκλοφοριακό: Για την ασφάλεια δεν προβλέπονται κόμβοι στους μεγάλους δρόμους, ως υποδοχείς αυξημένης κυκλοφορίας, παρά μόνο γίνεται αναφορά στις χαράξεις και αυτά παραπέμπονται στο μέλλον.

§  Χώροι εργατικής κατοικίας: Απουσιάζει κάθε μνεία σε χώρους εργατικής  κατοικίας· θεωρείται μοντέλο άλλης εποχής του καπιταλισμού, οι δε υφιστάμενες δεν αποτυπώνονται.

§  Κάθε ιδιοκτήτης που έχει 150 τ.μ. καταδικάζεται να μην έχει να σκεπάσει το κεφάλι του, αφού προβλέπεται να είναι αδόμητο το οικόπεδο.

§  Ενώ αναιρούνται, σωστά, τα παλιά τεράστια ποσά σε γη και χρήμα του παλιού Γ.Π.Σ. δεν αναιρείται η φιλοσοφία ένα σχέδιο πόλης να πληρώνεται από τους χρήστες .Ποιους χρήστες; Αυτούς που το κράτος τους τσακίζει τις ζωές με τη φορολογία και τους βάζει μέσω του ΕΝΦΙΑ να  νοικιάζουν τα σπίτια τους.

»Συμπερασματικά:

Για μας ένα Σχέδιο Πόλης θα έπρεπε να αντιμετωπίζει ενιαία Χίο-Βροντάδο.

Τα  πόδια του θα έπρεπε να στηρίζονται στην αντισεισμική – αντιπλημμυρική  προστασία και στην προστασία της φύσης, περιαστικών δασών κ.λπ. Η φιλοσοφία του θα υπηρετούσε τις λαϊκές ανάγκες στέγασης με φτηνή γη κατοικία και δημόσιες παροχές υπηρεσιών, για να προσθέσω τη σχολική στέγη και τις δημόσιες υπηρεσίες. Θα υπηρετούσε τη λογική του Ρουσώ: Οι καρποί της γης ανήκουν στο λαό και η ίδια η γη σε κανέναν.

» Γι’ αυτό και απορρίπτουμε συνολικά το προτεινόμενο Σχέδιο Πόλης της Χίου».

Κλείνοντας, ως Λαϊκή Συσπείρωση, το ΓΠΣ της πόλης της Χίου, για το οποίο ενδιαφέρθηκαν μόνο οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες του προηγούμενου σχεδίου, το οποίο απαξιώθηκε από τους συμβούλους της συμπολίτευσης που απουσίαζαν, θα “πληρωθεί” κυριολεκτικά και μεταφορικά, δυστυχώς από το σύνολο του Χιώτικου Λαού, οι δε συνέπειες θα φανούν στο μέλλον. Γι’ αυτό και είναι βαριές οι ευθύνες της Δημοτικής Αρχής και των άλλων παρατάξεων που το ψήφισαν.

Τότε θα είναι αργά για δάκρυα και για λιτανείες λόγω… θεομηνιών.-