Στέλιος Κουμπιάς: Στο πλευρό του κόσμου που ανήκω... χωρίς κανακέματα και προσκυνήματα σε αυτούς που μας φτάσανε ως εδώ.

Απόφαση «ανάγκης» η κάθοδός μου με την Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Χίου και τον υποψήφιο δήμαρχο Μάρκο Σκούφαλο                                                                     

Αγαπητοί φίλοι,

Στο νου μου έρχονται οι στίχοι από το τραγούδι του Νταλάρα «στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό...», μόνο που εμείς οι ναυτικοί αυτά τα μάθαμε ακόμα πιο πολύ στης αρμύρας τα θρανία και στης λαμαρίνας το σχολειό.

Από αυτό ξεκινήσαμε και φτιάξαμε την Δημοτική Κίνηση Ναυτικών Χίου ασχέτως αν δεν προχώρησε, άλλωστε ποιος είπε ότι εμείς δεν είμαστε και ρομαντικοί;

Εκτός από αυτό, το ταξίδι ήταν στεριανό κι εμείς ξέρουμε καλά τη θάλασσα από τη μια μεριά κι από την άλλη, τα κόμματα εξουσίας δεν παίζουν, δεν αφήνουν περιθώρια για ρομαντικές μανούβρες, γι αυτό και κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια, ασχέτως το βάψιμο που κάνουν, το ματσακόνισμα δεν είναι καλό και η σκουριά «βγάζει» και φαίνεται.

Το όποιο εγχείρημα λοιπόν δεν αρκεί να έχει καλές προθέσεις ούτε μόνο επαγγελματικές ρίζες αλλά κοινωνικές ρίζες. Οι ρίζες των ναυτεργατών πάντα ήταν στο πλευρό των αδικημένων κι αυτό το έχουν πληρώσει ακριβά από την εποχή που πάλευαν για το «λαδόξυδο» οι παππούδες και οι πατεράδες μας, μέχρι σήμερα που θέλουν να έχουμε συμβάσεις Φιλιππινέζικες για να είναι ανταγωνιστικοί οι εφοπλιστές ή που μας αρπάζουν τις συντάξεις μας οι κυβερνώντες πληρωμένες με αίμα και αλμύρα. Κι ας μη μας λένε, «μα οι αξιωματικοί παίρνετε πολλά και μη μιλάτε.»

Πολλά τους βγάζουμε, για την ακρίβεια εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια τη μέρα, πολλά τους φέρνουμε σαν συνάλλαγμα και πολλά τους πληρώνουμε στα ταμεία και την εφορία, όταν γεννιούνται τα παιδιά μας και λείπουμε, πεθαίνουν οι γονείς μας και δεν είμαστε κοντά τους για το στερνό αντίο και ασπασμό τους, από τις γυναίκες μας μαθαίνουμε χαρές και λύπες και τα ίδια ισχύουν και για τις συναδέλφισες που σιγά - σιγά μπαίνουν στο επάγγελμα και που αυτές θα πρέπει να διαλέγουν κιόλας δουλειά ή μάνα.

Αυτά είναι τα βιώματά μας, αυτά μας έχουν κάνει τους πιο πολλούς να μιλάμε σταράτα, να μην κρυβόμαστε, γι αυτό ξεκαθαρίσαμε ότι το ταξίδι δεν προχωρά με την Δημοτική Κίνηση Ναυτικών Χίου, κι ο καθένας επιστρέφει στις ρίζες του.

Καστελούσης, Μικρασιάτης και αξιωματικός ναυτεργάτης με 23 χρόνια μέσα στη θάλασσα οι ρίζες μου ήταν και παραμένουν μέσα στον απλό κόσμο που υποφέρει, που τον ζω καθημερινά, που ζω τις αγωνίες των παιδιών μου και των παιδιών της γειτονιάς μου και της Χίου μας.

Τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές αν και ταξίδευα ήμουν υποψήφιος με τη Λαϊκή Συσπείρωση με επικεφαλής τον συμμαθητή και αδελφικό φίλο  Μάρκο Σκούφαλο. Ξεμπάρκαρα, κάναμε την Δημοτική Κίνηση Ναυτικών και εκτός του ότι έγινα περιζήτητος, άρχισαν να λέγονται και να ακούγονται πολλά και διάφορα για την κίνηση μας, αλλά και για εμένα προσωπικά, που όχι μόνο δεν είχαν υπόσταση αλλά ήταν και τελείως ενάντια στα πιστεύω και τον χαρακτήρα μου, την ώρα που στο στόμα μου έχω την αλμύρα κι ακόμα περπατώ με ανοιχτά σκέλη από το μπότζι, για να μην πεινώ κι ακούω τέτοια που με προσβάλλουν και κουρελιάζουν αυτά που πίστεψα έστω και ρομαντικά .

Αποφάσισα λοιπόν, έγινα πιο σοφός , ξαναγύρισα στις αναμνήσεις μου σαν παιδί, σαν έφηβος, σαν ναυτεργάτης και ξαναμπαρκάρω στη στεριά με τη Λαϊκή Συσπείρωση δήμου Χίου.

Σίγουρο ταξίδι, στο πλευρό του κόσμου που ανήκω, στο πλευρό των εν ενέργεια ναυτεργατών/τριών, στο πλευρό των σπουδαστών/στριών στις Α.Ε.Ν, στο πλευρό των συνταξιούχων, χωρίς κανακέματα και προσκυνήματα σε αυτούς που μας φτάσανε ως εδώ.

Καλό μας ταξίδι. Συνηθισμένοι και στις απανεμιές και στις τρικυμίες συνεχίζουμε. Σ´ αυτό το ταξίδι καλώ στην παρέα όλους τους συναδέλφους/σες, φίλους και φίλες, για να μην έχουν τα τραγούδια μας παραπονεμένα λόγια.

Με εκτίμηση

Στέλιος Μιχ. Κουμπιάς

Πλοίαρχος Ε.Ν