«Τιμάνε τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς»

Αυτό είναι το πολιτικό συμπέρασμα από την πρόταση της Δημοτικής αρχής για να τιμηθεί ο κομμουνιστής ποιητής του νησιού μας Φώτης Αγγουλές.

Η Δημοτική αρχή του ΠΑΣΟΚ με ανταύγειες ΝΔ που στηρίζει την πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση, που στηρίζει τις πολιτικές του μνημονίου, της ΕΕ και το ΔΝΤ, η Δημοτική αρχή που παπαγαλίζει όσα την εντέλλει η κυβέρνησή της και αναπαράγει τη φτώχεια, τη μιζέρια, τον εργασιακό μεσαίωνα σε τοπικό επίπεδο, αποφάσισε

να τιμήσει το Φώτη Αγγουλέ, αποφάσισε να συλήσει και να καπηλευτεί τη μνήμη του προς χάρη των δημοσίων σχέσεων, για να αποκτήσει «αριστερό» προφίλ, για να αποπροσανατολίσει τα χειμαζόμενα από τις πολιτικές τους, λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.

Τί σχέση έχουν όλοι αυτοί με τους στίχους του κομμουνιστή ποιητή: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μηδέ για μια στιγμή, μεδ’ όσο στην κακοκαιριά λιγάει το κυπαρίσσι...»;

Τι σχέση έχουν με τους στίχους του «ακολουθούμε πιστά τα ματωμένα σας ίχνη»;

Τι σχέση έχει ο κόσμος του σοσιαλισμού, της Ειρήνης, ο κόσμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο κόσμος που οι δουλευτάδες του απολαμβάνουν τον πλούτο του ιδρώτα τους, που η ξένη ακρίδα έχει εκδιωχθεί από τη λαοκρατία,  κόσμο  που ύμνησε και για  τον οποίο αγωνίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε ο κομμουνιστής ποιητής, με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με τον κόσμο που εκπροσωπούν οι δημοτικοί τους σύμβουλοι, με τον κόσμο της πολιτικής συναλλαγής, του ρουσφετιού και του μοιράσματος της καρέκλας; 

Δεν είναι καινούρια όμως η τακτική τους. Έρχεται από πολύ παλιά η αποκομμουνιστοποίηση των πνευματικών μας ανθρώπων, ο περιορισμός τους στα πλαίσια του δικού τους άδικου κόσμου, το στρίμωγμά τους στη δική τους αισθητική ηθική.

Γιόρτασαν το Ρίτσο, ποιητή των Ερωτικών ποιημάτων τον έβγαλαν.

Μιλάνε για τον Παλαμά, τη «Φλογέρα του Βασιλιά», αποθεώνουν, αφήνουν απέξω το «Δωδεκάλογο του Γύφτου» που γκρεμίζει τον κόσμο τους.

Αγγίζουν το Βάρναλη, για την ικανότητα του ως κριτικού και μεταφραστή αγορεύουν.

Αυτό θέλουν με την πρότασή τους. Να μικρύνουν το Φώτη, να τον περιορίσουν στα γενικόλογα «αριστερός», «αγωνιστής», «δημοκράτης», άντε και λυρικός και ευαίσθητος ποιητής, ενώ πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ήταν κομμουνιστής κι αυτό το απέφυγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γι αυτό και δεν έκαναν καμιά αναφορά εισηγητική στην πολιτική του ιδιότητα, γι αυτό διαστρέβλωσαν το γεγονός ότι τα γραπτά που είχαν απομείνει στου Ζήσιμου, τα συνέλεξε και τα έδεσε σε βιβλίο η Ν. Ε Χίου του ΚΚΕ, γι αυτό κι από την επιτροπή γιορτασμού –όχι ότι θα άλλαζε η θέση μας- δεν υπήρχε κομμουνιστής.

Το πόσο δίκιο είχε η Λαϊκή Συσπείρωση που καταψήφισε την υποκριτική τους πρόταση φάνηκε στη συζήτηση του Δημοτικού Συμβουλίου σε μια σειρά καίρια θέματα, που απορρίπτοντας τις προτάσεις μας έσκυψαν το γόνυ ευλαβικά στο επιχειρηματικό κεφάλαιο.

Φάνηκε όμως  και στο πώς κάθε φορά αντιμετώπιζαν τις προτάσεις μας στις τοποθετήσεις τους, μιλώντας πότε για «ουτοπίες», πότε για την «Κούβα που αλλάζει» και διάφορα άλλα.

Φάνηκε επίσης και στη στάση του ίδιου του Δημάρχου στη συζήτηση για τον Αγγουλέ, όταν ενοχλήθηκε από τη διάρκεια της συζήτησης κάνοντας χαρακτηριστική κίνηση του «τελειώνετε» ώστε να ξεμπερδεύουμε την «τετριμμένη λάντζα».

Κλείνοντας, ως Λαϊκή Συσπείρωση συμφωνούμε απόλυτα με όσους καλοπροαίρετα λένε ότι ο Φώτης Αγγουλές ως κομμουνιστής ποιητής δεν ανήκει μόνο στο ΚΚΕ.

Ανήκει στην τάξη του, στην εργατική τάξη, ανήκει στο λαό του, στους ανθρώπους του μόχθου που τόσο αγάπησε και ύμνησε, ανήκει στην παγκόσμια κοινότητα των αλύγιστων, των ανθρώπων που πρόσφεραν το είναι τους για τα πανανθρώπινα ιδανικά της κατάργησης της ανθρώπινης εκμετάλλευσης.

Δεν ανήκει όμως, στους πολιτικάντηδες του ΠΑΣΟΚ, δεν ανήκει στα κόμματα της αστικής τάξης και δεν ανήκει στα δημοσιοσχετίστικα παιχνίδια τους. Γι αυτό δεν τους ακολουθήσαμε και ούτε θα το πράξουμε.

Τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή θα τιμηθούν από αυτούς που εξακολουθούν να «ακολουθούν πιστά ,τα ματωμένα του ίχνη».