Δημοτικό περιφερειακό θέατρο

Τη μεγαλύτερη κρίση από τη γέννησή του φαίνεται να περνά τo Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο. Τα οικονομικά προβλήματα είναι καθοριστικά ως στοιχείο λειτουργίας του θεάτρου, ενώ τα πολιτικά «χρέη» των τοπικών αρχόντων και ποικίλα άλλα προβλήματα ευθύνονται για τους κλυδωνισμούς. Οι απόψεις που κυκλοφορούν πάντως και μάχονται για το ποια θα επικρατήσει

είναι αρκετές. Πρώτη και ισχυρότερη η άποψη του κύκλου Γερουλάνου για μείωση των ΔΗΠΕΘΕ σε έξι. Το επίσημο ΠΑΣΟΚ υπερασπίζεται τα 12 όσες και οι περιφέρειες πλην της Αθήνας. Κάποιοι από το παλιό ΠΑΣΟΚ μιλούν για τη διατήρηση όλων όσα υπάρχουν αλλά να απεξαρτηθούν από τους Δήμους. και τις Περιφέρειες.. Σε ότι αφορά όμως στην θεσμική αναδιάρθρωση οι περισσότεροι επιθυμούν τη μετατροπή τους σε ΑΕ. Μια μετατροπή που θα είναι η ταφόπλακα του ΔΗΠΕΘΕ.. Το ΔΗΠΕΘΕ να εξελιχθη σε αυτοτελή κρατικό καλλιτεχνικό οργανισμό, με δικό τους ιδρυτικό νόμο που θα ορίζει τη λειτουργία τους, αποκλειστικά δική τους υποδομή και χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό του κράτους .Στόχος πρέπει να είναι κάθε μεγάλη πόλη της χώρας να αποκτήσει το δικό της Κρατικό Θέατρο. Αυτή η προοπτική μπορεί να στηριχθεί άμεσα στην υπάρχουσα υποδομή των 16 ΔΗΠΕΘΕ, τα οποία μπορούν να εξελιχτούν σε Κρατικά Θέατρα.. Να λειτουργούν με την ενεργή και αποφασιστική συμμετοχή των σχετικών με τις δραστηριότητές τους φορέων: Των καλλιτεχνών, των εργαζομένων σ' αυτά και των τοπικών αρχών, μέσω ανακλητών αντιπροσώπων στα όργανα διοίκησης και τον έλεγχο από το υπ. Πολιτισμού. Από νομική πλευρά θα πρέπει να είναι αυτοτελείς οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου - ΝΠΔΔ. Δηλαδή, κρατικά θέατρα με καταστατική υποχρέωση τη δημιουργία και παρουσίαση καλλιτεχνικού έργου στο σύνολο της περιοχής ευθύνης τους, αλλά με έδρα την ορισμένη πόλη, η οποία για τα νέα θέατρα - καθώς θα αναπτύσσεται ο θεσμός - θα μπορεί να είναι και η δεύτερη πόλη ενός νομού. Η Προγραμματική Σύμβαση που μέχρι τώρα καθορίζει τη λειτουργία των ΔΗΠΕΘΕ, είναι το πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ Δήμου, Θεάτρου και Υπουργείου. Με τη μετατροπή τoυ ΔΗΠΕΘΕ σε αυτοτελή Κρατικό Θέατρο δε θα χρειάζεται καμιά προγραμματική σύμβαση, ούτε φυσικά και οποιαδήποτε περίοδος ισχύος μιας τέτοιας σύμβασης. Οι όροι της λειτουργίας των θεάτρων θα είναι νόμος του κράτους και η χρηματοδότησή τους έξοδο του κρατικού προϋπολογισμού. Ο μακροχρόνιος σχεδιασμός και η μακροχρόνια δράση των θεάτρων εμποδίζονται από την περιορισμένη διάρκεια των προγραμματικών συμβάσεων, οι οποίες ξεκίνησαν σαν 10ετείς, έγιναν ως το 2007 5ετείς και κατάντησαν 18μηνες και ετήσιες ενώ τώρα λειτουργούν με συνεχείς εξάμηνες παρατάσεις.. Η προσφορά υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικού έργου, σε τόπους όπου αδυνατεί να φτάσει η ιδιωτική καλλιτεχνική δημιουργία Όσον αφορά τις Περιφέρειες και τους Δήμους, δεν πρέπει να εμπλέκονται 15/6/2011στη χρηματοδότηση των θεάτρων. Η χρηματοδότηση των τοπικών αρχών ( ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ)είναι ως επί το πλείστον κρατικό χρήμα. Ο διορισμός του καλλιτεχνικού διευθυντή πρέπει να γίνεται μετά από δημόσια προκήρυξη - πρόσκληση, η οποία πρέπει να ανακοινώνεται σε εύλογο χρόνο στον τοπικό και αθηναϊκό Τύπο, τους καλλιτεχνικούς οργανισμούς και τις ιστοσελίδες του υπ. Πολιτισμού, των θεάτρων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, με διαδικασίες που εγγυούνται την διαφάνεια και την αξιοκρατία. Πρέπει λοιπόν να καθοριστεί η χρήση της από την πηγή (που είναι ο προϋπολογισμός του κράτους) προς μια ορθολογικά σχεδιασμένη ανάπτυξη του πολιτισμού στην περιφέρεια. Η πρόταση αυτή για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει ο θεσμός του ΔΗΠΕΘΕ, είναι μια πρόταση εξελικτική, η οποία μπορεί να κατακτηθεί σε μια πορεία ολοκληρωμένης λαϊκής πολιτιστικής πολιτικής που θα αντιμετωπίζει την ανισομέρεια στην ανάπτυξη της χώρας και την εγκατάλειψη της επαρχίας, τη συγκέντρωση του πολιτιστικού έργου στις πόλεις και σε ιδρύματα που προνομιακά απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών ενισχύσεων, χωρίς να εξασφαλίζουν την πρόσβαση του λαού μας σε ένα έργο που παράγετε με δικά του χρήματα Η τέχνη να είναι κοινωνικό αγαθό όταν διανέμεται  σωστά   πέρα  και κάτω  από διαφανής διαδικασίες .Για αυτό η μόνη διέξοδος είναι το κρατικό θέατρο για την  άμεση και σωστή λειτουργεια του θεσμού Τα θέατρα πρέπει να διατηρούν χαμηλές τιμές εισιτηρίων, ώστε να εξασφαλιστεί η πρόσβαση των λαϊκών στρωμάτων της περιφέρειας στο καλλιτεχνικό έργο, το εισόδημα των οποίων συνεχώς συρρικνώνεται. Υποχρέωση των θεάτρων πρέπει να είναι η κινητοποίηση ομάδων του πληθυσμού προς την επαφή τους με το παραγόμενο έργο όπως μαθητές, φοιτητές, στρατιώτες, συνταξιούχους, ανέργους κ.ά. Απορρίπτουμε κάθε λογική ανταποδοτικότητας στη σχέση χρηματοδότησης και εσόδων των θεάτρων. Ο πολιτισμός είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, είναι δικαίωμα των πολιτών μέσω των εισφορών τους, άρα ευθύνη του κράτους. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια εμπλοκής ιδιωτικών κεφαλαίων στη λειτουργία των θεάτρων είτε με το καθεστώς των συμπαραγωγών είτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

Για την  λαϊκή συσπείρωση Δήμου Χίου

Νίκος  Π. Ζαχαριάδης