Ηλίας Βουλβούλης: Ο παράδεισος δεν χαρίζεται. Καταλαμβάνεται! - Με αφορμή τη συζήτηση για τα Θρησκευτικά

 

Διορίστηκε δάσκαλος στα κυκλαδονήσια. Μόλις είχε πέσει η χούντα. Κι ενώ είχε ένα σωρό να δει, να σκεφτεί, σε ποιο νησί θα τον έστελναν, τι θα συναντούσε, πως και τι, το μυαλό του κόλλησε στα θρησκευτικά. Τι θα έκανε με το μάθημα των θρησκευτικών;

Τι θα έλεγε στα παιδιά; Αυτά που έγραφαν τα βιβλία ή αυτά που πίστευε; Θα τα ανακάτευε; Και τι θα έβγαινε; Δε θα μπέρδευε τα παιδιά;

Ωραία αρχή θα έκανε!

Από τη μια ο θεός πανταχού παρών κι από την άλλη στη φαντασία των ανθρώπων; Σε εφτά μέρες ή σε δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργήθηκε ο κόσμος; Από τη μια να ντύνει και από την άλλη να ξεγυμνώνει τη θρησκεία;

Θα τους έλεγε την αλήθεια όπως την έβλεπε αυτός κι ας έκανε εχθρούς τους γονείς, ενδεχόμενα και τους μαθητές, αυτούς δηλαδή που θα δούλευε μαζί τους τουλάχιστον για ένα χρόνο; Κι αυτή η τακτική θα βοηθούσε; Από την άλλη θα διαχωρίσει την επιστημονική από τη σχολική γνώση; Σε καμιά περίπτωση δεν θα τόκανε αυτό. Εδώ ο Γαλιλαίος, στο μεσαίωνα και με κίνδυνο να οδηγηθεί στην πυρά από την Ιερά Εξέταση είπε το περίφημο: Κι όμως η Γη γυρίζει! Το θέμα ήταν να βρει τον τρόπο για να μεταφέρει την επιστημονική αλήθεια στα παιδιά. Ανάλογα κιόλας με την τάξη, την ηλικία, την ανάπτυξή τους. Έπρεπε να βρει τρόπο να μην σταθούν εμπόδια τα στάδια ανάπτυξης. Αυτό το ‘χε αποφασίσει κι ας ερχόταν σε αντίθεση με τα αναλυτικά προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας.

Δύσκολή η ζωή σ’ αυτά τα νησάκια. Άγονα μέρη, δύσβατοι δρόμοι, ακτοπλοϊκή σύνδεση μία στο τόσο, ελλείψεις και στα πιο βασικά. Ακόμα πιο δύσκολη για τα παιδιά, για τους μαθητές. Έτσι μαθαίναν από μικρά ν’ αντιμετωπίζουν δυσκολίες δυσανάλογες με την ηλικίας τους.

Σ’ ένα από αυτά, τα γραφικά νησάκια, στο μονοθέσιο του σχολείο, ένα μεσημέρι έκανε το μάθημα των θρησκευτικών στην έκτη τάξη. Θα δίδασκε τους λόγους που επικράτησε η χριστιανική θρησκεία. Το βιβλίο έλεγε πως ένας σοβαρός λόγος που εξαπλώθηκε ο χριστιανισμός ήταν γιατί διαλαλούσε την ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους. Όταν τελείωσε τη διδασκαλία ζήτησε το λόγο ο Γιώργης. Ένα ντελικάτο, ψηλό αγόρι, με γυαλιά. Εύστροφο μυαλό και ώριμο.

-Η μητέρα μου πέθανε γιατί δεν είχαμε χρήματα να πάει στο εξωτερικό να γιατρευτεί. Άλλοι έχουν πολλά χρήματα. Είμαστε όλοι χριστιανοί, αλλά ίσοι δεν είμαστε! είπε με παράπονο ο Γιώργης.

Άφωνος ο δάσκαλος. Τα λόγια του Γιώργη φώτισαν το μυαλό του. Να πως θα κάνει το μάθημα των θρησκευτικών! Ο Γιώργης φώτισε το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Αυτό που έπρεπε ο δάσκαλος να πει στους μαθητές το’ παν οι μαθητές στον δάσκαλο! Το ταξικό στοιχείο το’ βαλε ο μαθητής και μάλιστα εύστοχα και τη στιγμή που έπρεπε.

 Άναψε η συζήτηση με τα παιδιά. Για την αλήθεια και το ψέμα. Για το δίκιο και το άδικο. Με αφορμή τον άδικο χαμό της μάνας. Ότι κοτζάμ νησί και να μην έχει ένα γιατρό. Για τα σχολεία που μένουν χωρίς δασκάλους. Για το γάλα και το κρέας που το παίρνουν οι έμποροι για πενταροδεκάρες. Άλλος δουλεύει και παράγει και άλλος τα τσεπώνει. Φύλο και φτερό οι εκμεταλλευτικές σχέσεις μέσα στην αίθουσα. Ο τρόπος είχε βρεθεί! Ο καημός των γονιών είχε περάσει στα παιδιά τους. Δεν ακούστηκε ούτε «έχει ο θεός» ούτε «δόξα τω θεώ». Το «κλέβουν το βιός μας» ακούστηκε και όχι μια φορά.

Αφεντικό του κράτους η αστική τάξη. Στηρίγματα του κράτους της εκμετάλλευσης το σχολείο και η εκκλησία. Άρα η αλήθεια δε μπορεί να βρίσκεται μέσα στο αστικό σχολείο.

Το πρόβλημα, λοιπόν, βρισκόταν στη γη και όχι στον ουρανό. Οι ανάγκες της ζωής ξεπέρασαν τις θρησκευτικές προκαταλήψεις και τις μεταφυσικές δοξασίες. Εκείνη την ώρα η τάξη είχε γίνει ένα με την κοινωνία, τα πάθη και τους καημούς της. Η παντοδυναμία βρισκόταν σ’ αυτούς και στους γονείς τους, στην αγωνιστική ενότητα και πουθενά αλλού. Ο παράδεισος μπορεί και πρέπει να μεταφερθεί στη γη. Τίποτα κι από κανέναν δε χαρίζεται.

Ο λαός μας λέει με το νου βρήκαν τον θεό. Λέει ακόμα πως εδώ είναι η κόλαση εδώ και ο παράδεισος. Σωστά. Κόλαση για τους κολασμένους και εξ αριστερών του πατρός, παράδεισος για τους ευλογημένους και εκ δεξιών του πατρός. Να δουλεύουν οι κολασμένοι, να παράγουν τον πλούτο οι εργαζόμενοι, κι αυτός να πηγαίνει σε μια χούφτα ευλογημένους κοιλαράδες. Ο καλός θεούλης δε θέλει εδώ να βάλει το χεράκι του. Ας το βάλουν οι κολασμένοι σηκώνοντας ψηλά τις γροθιές τους. Να κάνουν δικό τους τον παράδεισο στη γη. Η δύναμή τους δεν έχει ταίρι να ταιριαστεί. Ο παράδεισος δεν χαρίζεται. Καταλαμβάνεται. Όσο μα για τον θεούλη θα συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του στον ουρανό. Μέχρι που ανυψωθεί τόσο ο άνθρωπος και ξεπεράσει τον ουρανό. Άλλωστε ότι κατασκευάζει ο άνθρωπος έχει ημερομηνία λήξης. Κι ας μην τη γράφουν κάποιοι στο προϊόν τους. Η κοινωνική εξέλιξη έχει τους δικούς της νόμους και κανείς θεός δε μπορεί ν’ αλλάξει. Και για να διαλύσουν τα σκοτάδια μια ώρα αρχίτερα χρειάζεται φως. Γνώση, διάβασμα, μόρφωση. Εφόδια απαραίτητα! Όπως τα γυαλιά στον γραμματικό, το όπλο στον στρατιώτη. Για την ανατροπή. Για τη νέα κοινωνία.

Ας επιχειρήσουν τότε οι κάθε λογής ιερόδουλοι του συστήματος είτε λέγονται φιλελεύθεροι, είτε σοσιαλδημοκράτες φορώντας το μανδύα του αριστερού, να παγιδεύσουν, με όσα ψέματα τους εργαζόμενους. Θα βρουν τοίχο την πόρτα και κανείς θεός δεν τους σώζει.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

«Τέρμα τα θρησκευτικά»! «Ρηξικέλευθες λύσεις»! είπαν κάποιοι τις αλλαγές που θα κάνει το υπουργείο Παιδείας στο μάθημα των θρησκευτικών. Κολοκύθια τούμπανο! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ενεργεί στα πλαίσια εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος.

Είναι δυνατόν οι θεματοφύλακες του συστήματος να ξηλώσουν ένα από τα στηρίγματά του;

Ηλίας Βουλβούλης