Η τοποθέτηση του επικεφαλής της ΛΑ.Σ. Δ. Χίου, Μάρκου Σκούφαλου στη θεματική συνεδρίαση του Δ.Σ.περί Καλλικράτη

Η τοποθέτηση του επικεφαλής της ΛΑ.Σ. Δ. Χίου, Μάρκου Σκούφαλου στη θεματική συνεδρίαση του Δ.Σ. «Συζήτηση επί της μελλοντικής αρχιτεκτονικής του Δήμου Χίου», πραγματοποιήθηκε στις 11-10-2017.

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι το ενδιαφέρον έκλεισε για τα τοπικά κανάλια στους δημάρχους, άντε και στους προέδρους. Φαίνεται ότι οι υπόλοιποι εδώ μέσα δεν ενδιαφέρουν.

Δεύτερον ακούστηκε από τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συζητά, διαβουλεύεται κ.λπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, συναδέλφισσες  και συνάδελφοι κοροϊδεύει, όπως κορόιδευε και για τα μνημόνια που θα έσκιζε, για τη 13^η και 14^η σύνταξη, για τους μισθούς για τον ΕΝΦΙΑ και τόσα άλλα. Ο Καλλικράτης είναι «κλειδωμένος» ως προς τη φιλοσοφία του και τη βασική του κατεύθυνση, την οποία θα εξηγήσω παρακάτω.

»Τρίτον, μια παρατήρηση η οποία αφορά στο ό,τι κατέθεσαν και ανέδειξαν εδώ μέσα οι πρόεδροι, τον καημό τους που είναι παρατημένα τα χωριά και είχαν απόλυτο δίκιο, δηλαδή ανέδειξαν επί της ουσίας την αντίθεση πόλης και χωριού. Αλήθεια, αυτή η αντίθεση είναι τωρινή; Αυτή είναι μια αντίθεση από γενέσεως καπιταλισμού. Κι επειδή είναι θεωρητικά τα ζητήματα, η πόλη δημιουργήθηκε όταν δημιουργήθηκαν οι οικονομικές συνθήκες που το επέτρεψαν. Όταν δημιουργήθηκαν οι συντεχνίες, οι καραβοκυραίοι, οι έμποροι και συγκρότησαν την αστική τάξη και ζητούσαν εργατικά χέρια τα οποία δεν θα έπαιρναν από την πόλη μέσα που ήταν λίγο μεγαλύτερη από χωριό, αλλά από την ύπαιθρο. Έτσι, όσο περνούσαν οι αιώνες, οι μέχρι τώρα γιγαντουπόλεις, όπως η Νέα Υόρκη, το Τόκυο, η Αθήνα, ζουν από την εργατική δύναμη της υπαίθρου ή από τον εφεδρικό στρατό, τους άνεργους, που ξεκινάν από την ύπαιθρο και μένουν στις πόλεις.

 Οι πρόεδροι, λοιπόν ζητάνε να αντιστραφεί αυτό το πράγμα: Η πόλη -ως κέντρο καπιταλισμού- να σταματήσει να ζει από το θάνατο της υπαίθρου. Εμείς λέμε ότι αυτό γίνεται. Και ισόρροπή ανάπτυξη γίνεται και η ύπαιθρος να πάρει ζωή γίνεται. Φτάνει να χτυπηθεί η αιτία των πραγμάτων. Αν, λοιπόν, δε χτυπάς αυτό που σου δημιουργεί το πρόβλημα, όλα τα υπόλοιπα είναι ευχολόγια. Και εκεί πρέπει να οδηγηθεί και η δράση των προέδρων που ζουν πραγματικά το μαρασμό της υπαίθρου. Στο χτύπημα του καπιταλισμού!

»Συνάδελφοι, από την πρώτη στιγμή είχαμε εκφράσει την αντίθεσή μας στα σχέδια των συνενώσεων, ανεξάρτητα αν έφεραν το όνομα Καποδίστριας ή Καλλικράτης. Είχαμε ξεκαθαρίσει ότι η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης ήταν ξένη από τα λαϊκά συμφέροντα και τις λαϊκές ανάγκες. Εξυπηρετούσε και στη μια και στην άλλη περίπτωση τις ανάγκες του κεφαλαίου και του αστικού κράτους που επιζητούσαν οικονομίες κλίμακας για την Τοπική Διοίκηση. Λιγότερο προσωπικό, λιγότερες επιχορηγήσεις, συγκεντροποίηση υπηρεσιών, ζεστό χρήμα για τις συμπράξεις δημοσίου- ιδιωτικού τομέα, διεύρυνση της τοπικής φορολογίας και της ανταποδοτικότητας, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών.

»Όταν λέγαμε αυτά, από όλο το αστικό πολιτικό φάσμα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, μας αντιμετώπιζαν ως γραφικούς. Στο συνέδριο της Κυλλήνης, της ΚΕΔΚΕ, που με τη συναίνεσή της μαγειρεύτηκε ο Καλλικράτης –τότε ονομαζόταν Καποδίστριας 2- χοροπηδούσαν όλες αυτές οι δυνάμεις για την κοσμογονία του Καποδίστρια 2 και μετέπειτα Καλλικράτη.

»Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι για να φανεί η πραγματικότητα, που ως ΛΑ.Σ. διατρανώναμε, που ως ΚΚΕ κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για το λαό, για τον επιπλέον μαρασμό που συνεπαγόταν ο Καλλικράτης. Δυστυχώς  και πάλι πέσαμε μέσα και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που έλεγαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ με τα δεκανίκια τους φανερώθηκαν ντάλα μεσημέρι, κοινότητες, δήμοι πετάχτηκαν στον Καιάδα της υποχρηματοδότησης, οι κοινότητες συνεθλίβησαν, τα κέντρα ενισχύθηκαν, οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων παραμένουν ζητούμενο, ενώ οι φόροι και τα τέλη πήραν την ανηφόρα την ίδια στιγμή που  όλες οι υπηρεσίες των δήμων υπολείπονται των αναγκών.

»Αυτά που περιγράφουμε ακροθιγώς πώς γίνονται αντιληπτά; Δυστυχώς με λάθος τρόπο· ανάποδο. Φταίει, λένε, ο ένας δήμος, άρα πάμε σε τρεις, όχι σε πέντε, στο τέλος θα παίξουμε την κολοκυθιά. Για τη ΛΑ.Σ. ο αριθμός των δήμων είναι δευτερεύον ζήτημα. Το πρωτεύον είναι ότι ο Καλλικράτης είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Προγράμματος Σταθερότητας, των μνημονίων με την Ε.Ε., την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. Γι’ αυτό υπάρχει Παρατηρητήριο και εποπτεία, γι’ αυτό υπάρχει ο κόφτης δαπανών, γι’ αυτό προωθείται η συγκεκριμένη αξιολόγηση, γι’ αυτό περικόπηκαν 60% τα έσοδα προς τους ΟΤΑ.

»Το πρωτεύον είναι ότι οι δήμοι και οι περιφέρειες είναι κρατικοί οργανισμοί –τα φούμαρα για την αυτοδιοίκηση είναι για τους αφελείς και λαοπλάνους- κρατικοί οργανισμοί που εφαρμόζουν με τη σειρά τους τα τοπικά μνημόνια με τις αντίστοιχες βέβαια δυσανασχετήσεις για να δείχνουν ότι παραπονούνται δήθεν, που  όμως δεν αλλάζουν την ουσία.

»Ο Καλλικράτης, ως διοικητική δομή, είναι το εργαλείο στα χέρια του κράτους για να μπορεί να επεκτείνει της δράση του το κεφάλαιο: Θέλεις πεντακόσιες ανεμογεννήτριες; Αντί για δέκα φορείς μέσα στα πόδια σου, θα έχεις έναν και πρόθυμο. Θέλεις καύση σκουπιδιών; Έτοιμες οι συμπράξεις με τους ιδιώτες του είδους. Θέλεις μεγάλης  κλίμακας ξενοδοχεία με δημόσιες υποδομές έτοιμες; Από κοντά  οι δήμοι και περιφέρειες στο πλευρό των επενδυτών. Θέλεις Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών; Εν μία νυκτί οι άδειες. Θέλεις ορεινούς  όγκους, ακτές, αιγιαλούς, χωρίς εμπόδια για να αναπτύξεις την τσέπη σου σε βάρος αυτού του τόπου; Εδώ είναι και το θεσμικό οπλοστάσιο και αυτοί που σε βλέπουν ως σωτήρα, ασχέτως αν αυτοί πληρώνουν και χαΐρι και προκοπή δεν έχουν εδώ  και διακόσια χρόνια.

»Γι’ αυτό Καλλικράτης είναι εναρμονισμένος με τη συνθήκη της Λισαβόνας και της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης στα πλαίσια της Ε.Ε. Κι άσε τους προέδρους των χωριών να περιμένουν να τους φτιάξουν αγροτικούς δρόμους, ιατρεία, φωτισμό, αποκομιδή σκουπιδιών.

»Αποκέντρωση για τον Καλλικράτη είναι η αποκέντρωση της αντιλαϊκής  πολιτικής, των μνημονίων, των απολύσεων, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στους δημοτικούς οργανισμούς με εργαζόμενους μόνιμους, διμηνίτες, με μπλοκάκια, οχταμηνίτες κ.λπ. αποκέντρωση είναι το κράτος να δίνει όλο και πιο λίγα και οι δημότες  όλο και πιο πολλά, γι’ αυτό και οι δημότες φορολογούνται πλέον διπλά  και τριπλά για ίδιες υπηρεσίες Αποκέντρωση με τη δημιουργία ανώνυμων εταιρειών -ΜΟΝΟΜΕΤΟΧΙΚΗ, ΔΗΑΝΟΧ κ.λπ.- που λειτουργούν με τη λογική των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και της κερδοφορίας, δηλαδή στις πλάτες του λαού τα  πάντα. Τροφεία, τέλη μερίσματα, συναντίληψη, «ο ρυπαίνων πληρώνει», συνθέτουν το καλλικρατικό πάζλ, που αν προστεθεί με τις κεντρικές  πολιτικές των κυβερνήσεων, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα συνεχώς θα χειροτερεύουν.

»Και θα χειροτερεύουν ακόμα για ένα λόγο: Ο Καλλικράτης φόρτωσε στους δήμους επιπλέον βασικούς τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, συναρτώντας αυτούς τους τομείς με την ευμάρεια των δήμων και την επιχειρηματική τους δράση.  Γι’ αυτό τρέχουν πολλοί δήμαρχοι να συμπράττουν με ΜΚΟ, με εταιρείες, με ασφαλιστικούς οργανισμούς, με εφοπλιστικά γραφεία, τη μια για να συντηρούν κοινωνικά ιατρεία, την άλλη συσσίτια, την άλλη να φτιάχνουν επιχειρηματικές συμπράξεις, την άλλη για να συντηρηθούν τα σχολεία, γυρίζοντας πίσω στην εποχή των ευεργετών και δωρητών, εποχή που, αν παρακολουθήσει κανείς τον τοπικό Τύπο, πολλοί επιχαίρουν να επιστρέψουμε σ’ αυτή και γι’ αυτό μας επιτίθενται.

»Ρωτάμε ευθέως:

Πού πήγαν τα μεγάλα λόγια για την ανάπτυξη των νησιών μας; Για την ανάπτυξη του τουρισμού, της γεωργίας-κτηνοτροφίας, της αλιείας, της μεταποίησης;

Πού πήγε η νησιωτικότητα, το μεταφορικό ισοδύναμο, η ανάπτυξη των συγκοινωνιών;

Πολύ απλά τα άλεσαν τα μνημόνια και ο Καλλικράτης, ως τοπικό μνημόνιο, ως  καταλύτης του μαρασμού του τόπου μας.

»Συναδέλφισσες  και συνάδελφοι, για μας είναι ξεκάθαρο ότι στο έδαφος του καπιταλισμού, άσπρη μέρα δε θα δούμε. Εμείς αυταπάτες για τρεις, πέντε, δεκαπέντε δήμους δεν έχουμε ότι θα λειτουργήσουν σωστά, από τη στιγμή που το κράτος παραμένει το ίδιο. Κράτος των αφεντικών του κεφαλαίου, κράτος των κερδών της ολιγαρχίας. Για μας η αυτοδιοίκηση έχει ουσιαστικό περιεχόμενο:

·     Σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, εργατική εξουσία με  κοινωνικοποιημένα όλα τα βασικά μέσα παραγωγής, με τον πλούτο συγκεντρωμένο σ’ αυτούς που τον παράγουν.

·     Σημαίνει κεντρικός σχεδιασμός διανομής του πλούτου που διαχέεται σε περιφέρειες και τοπικές ενώσεις.

·     Σημαίνει ισόμετρη και ολόπλευρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων με τη βοήθεια της κεντρικής κυβέρνησης σε υποδομές και γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.

·     Σημαίνει όργανα διοίκησης που  θα απαρτίζονται από εκλεγμένους από τα σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών και οικισμών.

·     Σημαίνει ανακλητότητα των λαϊκών αντιπροσώπων από τη στιγμή που κρίνονται ανεπαρκείς για το πόστο που εξελέγησαν.

·     Σημαίνει ότι τα φυσικά αγαθά (νερό, ενέργεια, επικοινωνίες, μεταφορές) δεν αποτελούν εμπορεύματα αλλά  κοινωνική  ιδιοκτησία και δικαίωμα.

»Γνωρίζουμε ότι αυτά για να γίνουν απαιτούν το λαϊκό ξεσηκωμό και εξέγερση, απαιτούν οι πολλοί και «κολασμένοι» να μη θέλουν να ζουν μέσα στη σημερινή βαρβαρότητα, να έχουν κατανοήσει βαθειά ότι χρέος τους είναι να παλέψουν για μια άλλη κοινωνική οργάνωση που ακροθιγώς περιγράψαμε.

 Γι’ αυτό και για το σήμερα ξεκαθαρίζουμε:

Είναι επικίνδυνη αυταπάτη να  νομίζει κάποιος ότι το αστικό κράτος είτε το διαχειρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είτε Ν.Δ. με ΔΗ.ΣΥ. και λοιπούς πρόθυμους, θα πάνε προς τα πίσω το εργαλείο που λέγεται Καλλικράτης, εργαλείο πετυχημένο, γιατί οι στόχοι του πέτυχαν. Και λεφτά εξοικονόμησαν για να τα δίνουν στο κεφάλαιο και εργαζόμενους μείωσαν και άνοιξε ο δρόμος των ιδιωτικοποιήσεων και διπλή και τριπλή φορολογία επέβαλαν, για να μη λέμε τα ίδια.

»Επομένως απαιτούμε οργάνωση και αγώνα τώρα:

-      Για να αποδίδεται στην Τοπική Διοίκηση το 10% του κρατικού προϋπολογισμού.

-      Για την κατάργηση κάθε είδους τοπικής φορολογίας και ανταποδοτικών τελών.

-      Για την επιστροφή των παρακρατημένων πόρων.

-      Για την απαγόρευση των ιδιωτικοποιήσεων.

-      Για τη φορολόγηση 45% του μεγάλου κεφαλαίου.

-      Για την κατάργηση των 56 φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών.

-       Για την άμεση ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό των έργων αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας

-      Για πραγματικά δημόσια Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.

-      Για δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Ακτοπλοϊκών και Αεροπορικών συγκοινωνιών, που θα εξασφαλίζει ασφαλείς και φτηνές υπηρεσίες όλο το χρόνο.

-      Για εξασφαλισμένους οικονομικούς πόρους στις τοπικές κοινότητες, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις αποφασιστικού χαρακτήρα.

»Αυτή για μας είναι τα κύρια και αυτά πρέπει να αποτελέσουν αιχμή του δόρατος. Τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του.»