Το νοσοκομείο χωρίς το έμψυχο δυναμικό του είναι κουφάρι που δεν μπορεί να λειτουργήσει, δεν μπορεί να φροντίσει ασθενείς, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει καμιά πανδημία! Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πραγματική λεηλασία στα δικαιώματα των εργαζόμενων στον τομέα της Υγείας.
Η
κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι δεν έχει διαμορφωθεί τυχαία. Στη χώρα μας
διαχρονικές είναι οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων κατά τα τελευταία 20 χρόνια
ως προς το σταδιακό ξήλωμα του όποιου δημόσιου συστήματος Υγείας είχε δομηθεί
μετά τη μεταπολίτευση. Με πρωτεργάτη σ’ αυτό το έργο την κυβέρνηση Σαμαρά και
τον τότε υπουργό Υγείας κ. Άδωνη Γεωργιάδη, να κομπάζει και να δοξάζει τον
εαυτό του για τα νοσοκομεία που έκλεισε και τις απολύσεις του υγειονομικού
προσωπικού.
Τι κάνει όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση; Επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά ότι το απόλυτο κριτήριο για τη διαχείριση της πανδημίας είναι το πώς θα προστατευτεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, ιδιαίτερα στον τουριστικό και μεταφορικό τομέα. Η τραγωδία που βιώνουμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα της συνειδητής επιλογής της Ευρωπαϊκής Ένωσης -όπως συμβαίνει και στις ΗΠΑ-, να ξηλώσει σταδιακά τις δομές της Δημόσιας Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και Περίθαλψης.
Μπροστά
στη σοβαρότητα της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί σήμερα, υπάρχει η δυνατότητα
στο δημόσιο σύστημα Υγείας να ανταποκριθεί; Προφανώς όχι. Οι ελλείψεις είναι
γνωστές εδώ και χρόνια και οι υγειονομικοί αγωνίζονται, φωνάζουν, αλλά δεν τους
ακούει κανείς.
Ενώ
συνεχίζουν να αναδεικνύουν την ατομική ευθύνη η οποία βεβαίως είναι απολύτως
αναγκαία ως σχεδόν το μοναδικό μέσο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αγνοούν
προκλητικά τους νοσοκομειακούς γιατρούς, τους αρμόδιους, αυτούς που μάχονται στην
πρώτη γραμμή με κίνδυνο της ζωής τους, αυτούς που μάλλον υποκριτικά τους
χειροκροτούν και τους αποκαλούν ήρωες, ενώ στην πράξη αγνοούν τις πολύ
συγκεκριμένες προτάσεις τους.
Εξακολουθεί
να νίπτει τας χείρας της η κυβέρνηση και να συνιστά στους πολίτες με ύποπτα
συμπτώματα να παραμένουν στο σπίτι και να επικοινωνούν με τον οικογενειακό
γιατρό ή με τον προσωπικό τους γιατρό.
Υπάρχουν
άραγε οικογενειακοί γιατροί στην Ελλάδα;
Έχει
η πλειοψηφία των Ελλήνων προσωπικό γιατρό;
Αν η
κατάσταση ξεφύγει και πάρει διαστάσεις ανάλογες της Ιταλίας, Ισπανίας, τότε η
ευθύνη αποκλειστικά θα είναι της κυβέρνησης και όχι των πολιτών, τους οποίους
προσπαθούν να ενοχοποιήσουν με την επίκληση της ατομικής ευθύνης.
Δεν
μένουμε μουγγοί, φοβισμένοι, υποταγμένοι.
Κρατάμε
καθαρό το μυαλό μας και τη σκέψη μας για να μην πέσουμε στην παγίδα της
παθητικής αναμονής και αποδοχής όλων των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που
ήδη παίρνονται, αλλά και αυτών που θα έρθουν την επόμενη μέρα της πανδημίας.
Γιάννης
Ν. Παληός
9-8-2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου