Η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών στη Χίο με αφορμή την απόσπαση συναδέλφου στο Δημοτικό Σχολείο Θυμιανών, που εργαζόταν ως συντονιστής στην εκπαίδευση Προσφύγων και μεταναστών στη ΒΙΑΛ

 

ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΙΑΝΙΣΤΑ…

Τα όσα είδαμε στη δημοσιότητα με αφορμή την απόσπαση συναδέλφου στο Δημοτικό Σχολείο Θυμιανών, που εργαζόταν ως συντονιστής στην εκπαίδευση Προσφύγων και μεταναστών στη ΒΙΑΛ, αποτελούν την επιτομή του κοινωνικού αυτοματισμού, τακτική της άθλιας κυβερνητικής πολιτικής και στον τομέα της Εκπαίδευσης.

Αντί η κυβέρνηση να φροντίσει την άμεση  αντικατάσταση του συναδέλφου, κάνει ό,τι κάνει σε άλλες περιπτώσεις: Δεν φροντίζει για την πλήρωση των κενών λόγω εγκυμοσύνης, λόγω ειδικών αδειών σε ευπαθείς ομάδες εκπαιδευτικών, δημιουργεί κενά και με την πολιτική της, στρέφει τους γονείς απέναντι στους εκπαιδευτικούς αλλά και  απέναντι στα προσφυγόπουλα που τα έχουν πεταμένα στο γκέτο της ΒΙΑΛ.

Στα Θυμιάνα ο συνάδελφος άσκησε το δικαίωμά του να ζητήσει απόσπαση σε μια θέση στη βάση των τυπικών του προσόντων. Η διαδικασία αυτή μεγεθύνθηκε εξ αιτίας της κυβερνητικής πολιτικής που άφησε το κενό ακάλυπτο! Αυτά συμβαίνουν όταν η κυβέρνηση σκέφτεται με όρους "κόστους" προσπαθώντας να βγάλει κι από τη μύγα ξύγκι.

Μεγάλες ευθύνες όμως έχει και η Περιφερειακή διοίκηση, διότι γνώριζαν το κενό και η Α/μια, είχε γνώση και συνέχισε σε αυτή τη λογική. Είναι βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον θα προκύψουν κενά δίπλα στα υφιστάμενα στην παράλληλη στήριξη. Όταν θα βρεθούμε μπροστά σε ανάλογες καταστάσεις πως θα πράξουν; Θα τα βάλουν με τα δικαιώματα των συναδέλφων; Θα καταφύγουν και πάλι στο τίποτα και στο γνωστό χαρτοπόλεμο ανάμεσα στις υπηρεσίες και το υπουργείο.

Οι γονείς λοιπόν δεν πρέπει να «πυροβολούν» τους εκπαιδευτικούς των παιδιών τους είτε γιατί κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους  είτε γιατί μένουν έγκυες οι συναδέλφισσες είτε γιατί προφυλάσσουν τη ζωή τους οι ευπαθείς ομάδες.

Γονείς και εκπαιδευτικοί έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον κοινό ιό της κυβερνητικής πολιτικής, που έχει αφήσει τα σχολεία ακάλυπτα, χωρίς μέτρα προστασίας. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να μειώσει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, να βρει νέες αίθουσες, να διεξάγει μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ σε παιδιά και εκπαιδευτικούς. Γι' αυτά παλεύουν οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί και επειδή η κυβέρνηση δεν τα υλοποίησε  έκλεισε οριζόντια τα σχολεία χωρίς σοβαρή μελέτη, γιατί θεωρεί κόστος το διορισμό δασκάλων, την κάλυψη των κενών. "Λογικό" αφού προτιμά να δίνει εκατομμύρια στην Aegean στους  καναλάρχες και κλινικάρχες , αντί στην εκπαίδευση.

Το αίτημα για να παρθούν μέτρα προστασίας για το άνοιγμα των σχολείων είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ και θα το βρούμε μπροστά μας. Σε αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς: Εκπαιδευτικός, γονιός ή μαθητής.