Τοποθέτηση του Στέλιου Σταμούλου (δημάρχου Ικαρίας) στο συνέδριο της ΚΕΔΕ για την περίφημη «Νησιωτικότητα»

8-5-2015

         

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα προσπαθήσω να παρουσιάσω συνοπτικά την άποψη μας για την «Νησιωτικότητα», όπως αυτή αναπτύχτηκε εκτενεστέρα τόσο στην επιτροπή από τον αντιπρόσωπο μας, αλλά και στην προσυνεδριακή για τους δήμους του Αιγαίου.

       

 Ο λόγος που γίνεται η σημερινή θεματική συζήτηση είναι να αναδειχτούν οι ιδιαιτερότητες που συναντώνται στους νησιωτικούς δήμους, από την υλοποίηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής που ασκούν διαχρονικά και απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις της χώρας. Αλλά και να προσδιοριστούν τρόποι αντιμετώπισης αυτών των ιδιαιτεροτήτων, που βέβαια δεν είναι τίποτα άλλο από την τοπική έκφραση της κεντρικής πολιτικής. Όπως για παράδειγμα το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετοί νησιωτικοί δήμοι με την έλλειψη προσωπικού, αλλά όλες τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες που προκύπτουν από την νομοθεσία.

 

       Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε ο,τι αφορά την περίφημη «Νησιωτικότητα», πιστεύω ότι κάθε ένας από εμάς αντιμετωπίζει θετικά το γεγονός ότι έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό ότι ο νησιωτικός χώρος αντιμετωπίζει ιδιαίτερες καταστάσεις. Το ενδεχόμενο δε εκπόνησης ενός σχεδίου που θα προτείνει λύσεις στα ιδιαίτερα προβλήματα των νησιωτικών συμπλεγμάτων μας βρίσκει όλους πιστεύω σύμφωνους.

      Ωστόσο το βασικό ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει ως αιρετούς νησιωτικών περιοχών είναι αν η συγκεκριμένη ενέργεια και ο εν λόγω σχεδιασμός θα πρέπει να υλοποιηθεί, έχοντας ως στόχο την εφαρμογή κατευθύνσεων των Ευρωπαϊκών στρατηγικών που αναφέρονται στο ενημερωτικό σημείωμα ή έχοντας ως βασική στόχευση την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων των νησιωτικών περιοχών. Είναι δηλαδή πολύ βασικό κατά την άποψη μας σε ποια κατεύθυνση και με ποια κριτήρια θα εκπονηθεί ο σχεδιασμός και θα υλοποιηθούν οι προτεινόμενες κατευθύνσεις, έχοντας υπ’όψιν ότι η Ε.Ε είναι ουσιαστικά μια οικονομική ένωση, που λειτουργεί και κινείται με βασικό κριτήριο τη προώθηση των οικονομικών κατά βάση σχεδιασμών της.

       Χαρακτηριστικό του τρόπου που αντιλαμβάνεται η εισήγηση (παρά την συζήτηση που έγινε στην επιτροπή και στην προσυνεδριακή διαδικασία), τόσο τα αίτια των προβλημάτων των νησιωτικών συμπλεγμάτων όσο και τη κατεύθυνση αντιμετώπισης τους, είναι αρχικά το γεγονός ότι δεν αμφισβητείται καθόλου το θεσμικό πλαίσιο που επιβάλει η Ε.Ε, καθώς και η λογική που αποδίδει τα προβλήματα της “Νησιωτικότητας” στην εδαφική ασυνέχεια και τον κατακερματισμό των αγορών. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι και η σημερινή συζήτηση κινείται στη κατεύθυνση των στρατηγικών της Ε.Ε. Θα μπορούσε δε να χαρακτηριστεί ως «ύμνος» στην στρατηγική της ΕΕ.

      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας και με την κοινωνία που εκπροσωπούμε ότι όσο οι σχεδιασμοί των ελληνικών κυβερνήσεων κινούνται στη λογική της δημιουργίας ευνοϊκών προϋποθέσεων για το κεφάλαιο δεν πρόκειται να διασφαλισθεί ούτε η ισόρροπη ανάπτυξη, ούτε η ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα που φθίνει αν και έχει προϋποθέσεις ανάπτυξης και σε κάποια νησιωτικά συμπλέγματα (πχ Λέσβος, Σάμος). Ούτε καν η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας (βασικού όρου των πολιτικών κατευθύνσεων της Ε.Ε) του τουρισμού, του μοναδικού τομέα που υπάρχει ενδιαφέρον ανάπτυξης στα νησιά μας, δεν διασφαλίζεται.

      Αυτό προκύπτει από τη πικρή εμπειρία πολλών νησιωτικών περιοχών που έχουν καταδικαστεί σε οικονομικό και βιολογικό μαρασμό από την εφαρμοζόμενη πολιτική στο τομέα των μεταφορών.

      Σχετικά με τον ΦΠΑ και την διατήρηση των μειωμένων συντελεστών στο Αιγαίο, πιστεύω ότι κανείς δεν θα διαφωνήσει. Αλλά δεν μπορεί αυτό να γίνεται από την ΚΕΔΕ με στόχο «να εξασφαλισθεί η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και των μεταφορών». Γιατί με τον τρόπο που αναδεικνύεται το θέμα (στην σχετική απόφαση του Δ.Σ και την επιστολή στην πολιτική ηγεσία της χώρας) έχει σαφή αναφορά στην διευκόλυνση του τουριστικού και εφοπλιστικού κεφαλαίου, παραγνωρίζοντας ότι το κόστος της μεταφοράς δεν έχει να κάνει με το ΦΠΑ αλλά το ποιος έχει στα χέρια του τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τον σχεδιασμό τους κλπ. Άρα η ΚΕΔΕ με αυτό τον τρόπο παίρνει σαφή πολιτική θέση που βρίσκεται απέναντι από τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων των νησιών. Όλα αυτά την στιγμή που η κυβέρνηση σχεδιάζει να επιβάλει ειδικό τέλος διαμονής στα ξενοδοχεία και υποχρεωτική χρήση πιστωτικών καρτών για τις συναλλαγές άνω των 70 ευρώ στα τουριστικά νησιά, στα οποία συγκαταλέγει και την Ικαρία. Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δηλώνουν «ανοιχτοί» να συζητήσουν για την καθιέρωση ενός «ενιαίου συντελεστή» ΦΠΑ, γεγονός που θα απογειώσει τις τιμές των προϊόντων ευρείας λαϊκής κατανάλωσης.

      Υπό αυτές της συνθήκες γιατί δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει η ΚΕΔΕ την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, έστω για τα νησιά, υποστηρίζοντας την εφαρμογή της περίφημης «Νησιωτικότητας» αλλά ταυτόχρονα διεκδικώντας και την μείωση του κόστους ζωής για την συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων των νησιών και όχι μόνο μιας κατηγορίας.

      Αγαπητοί συνάδελφοι στην νησιωτική Ελλάδα - και πολύ περισσότερο στην Ικαρία –εκτός από την γενική τάση που έχει διαμορφώσει η εφαρμοζόμενη πολιτική, πολιτική που οδηγεί το 73% των Ελλήνων να μην μπορούν να κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές το καλοκαίρι, αλλά και από όσους κάνουν το 80% να φιλοξενηθεί σε φιλικά ή συγγενικά σπίτια (πανελλαδική έρευνα του ΙΝΚΑ), υπάρχει μια ακόμα παράμετρος που δημιουργεί προβλήματα στην «αναπτυξιακή προοπτική» του τουρισμού:

     Η παράμετρος αυτή αφορά τις συγκοινωνίες και τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, που κάνουν αποτρεπτική την σκέψη ακόμα και για ένα ταξίδι επίσκεψης από τους ξενιτεμένους συγγενείς μας.

    Σήμερα αν και προχώρησε η κατάργηση των «μονοπωλίων» και η δρομολόγηση πλοίων από «πολλές» ναυτιλιακές εταιρίες που όπως έλεγαν «ο ανταγωνισμός τους θα μείωνε την τιμή των εισιτηρίων», τα πράγματα χειροτέρεψαν. Τώρα, όσο και να βάζουμε το χέρι στην τσέπη δεν υπάρχουν διαθέσιμα για τα ναύλα ενός ταξιδιού. Πως λοιπόν θα έρθει κόσμος στα νησιά μας, όταν δεν βρίσκει πλοίο, όταν τα πλοία που φτάνουν τελικά στα νησιά μας δένουν σε όσα λιμάνια επιλεγούν, όταν οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων π.χ για την Ικαρία έχουν αυξηθεί μέχρι και 360 % (Το εισιτήριο το 2001 κόστιζε 9,00 € ,το 2007 έφτασε στα 30,00 και 36,00 €, και το 2014 μια θέση στο κατάστρωμα κοστίζει 37 € και το φθηνότερο κάθισμα αεροπορικού τύπου κοστίζει 43 €) ενώ το ημερομίσθιο το 2001 ήταν 22€ και σήμερα είναι 26,20€.

       Αυτή είναι η πολιτική της κάθε κυβέρνησης που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής τάξης, να στηρίζουν τους εφοπλιστές και κάθε είδους μονοπώλιο σε οποιονδήποτε χώρο δρα.

      Η εισήγηση της επιτροπής νήσων & πολιτικών συνοχής αναφέρει γενικά τα προβλήματα και όχι ειδικά, π.χ το ζήτημα των μεταφορών είναι οξυμμένο, αφού εντείνεται η μονοπώληση του από το εφοπλιστικό κεφαλαίο.

     Το οποίο με μόνο κριτήριο το κέρδος του ορίζει, ποτέ που και πόσες φορές θα δρομολογήσουν πλοίο η θα καταργήσουν δρομολόγια. Αφού η κατάργηση του Cabotage και η απελευθέρωση της ακτοπλοΐας όξυνε τον ανταγωνισμό, ενίσχυσε την εφοπλιστική επιθετικότητα και χειροτέρευσε τη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των νησιών και την κατάσταση των ναυτεργατών. Αυτά τα στοιχεία αναδεικνύουν ξεκάθαρα σε βάρος ποιου και υπέρ ποιου λειτουργεί αυτή η πολιτική ανεξαρτήτως περιόδου.

       Με βάση αυτή την εμπειρία αλλά και τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης στα σχετικά με την ακτοπλοΐα νομοθετήματα, πολύ φοβόμαστε ότι η θεσμοθέτηση του περίφημου «μεταφορικού Ισοδυνάμου» θα εξελιχτεί σε ένα μηχανισμό χρηματοδότησης του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

       Η κατάσταση στις μεταφορές θα οξυνθεί με την εξελισσόμενη ιδιωτικοποίηση αρκετών υποδομών. Η ιδιωτικοποίηση λιμανιών και μαρίνων και αεροδρομίων που είναι κρίκοι στρατηγικής και εθνικής σημασίας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «εθνικό έγκλημα», καθώς αποτελούν πύλες εισόδου και εξόδου της χώρας και επομένως υλοποιούν συνδυασμένες οικονομικές δραστηριότητες (μεταφορές, ενέργεια, τουρισμό, αλιεία). Εκτός αυτού όμως η παράδοση των λιμενικών υποδομών στα μονοπωλιακά συμφέροντα σημαίνει μεγαλύτερου μήκους ακτογραμμή με πανάκριβες υπηρεσίες και αποκλεισμό της πρόσβασης σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους προς την θάλασσα, σε συνδυασμό και με την ιδιωτικοποίηση μεγάλων παράκτιων εκτάσεων.

      Στην Ικαρία ειδικότερα μια ακόμα πλευρά του προβλήματος αφορά τον λεγόμενο «Ιαματικό τουρισμό», όσους δηλαδή επισκέπτονται το νησί μας αναζητώντας κατά κύριο λόγο ανακούφιση σε διαφορές παθήσεις που τους ταλαιπωρούν και λιγότερο ευεξία και αναψυχή. Η συντριπτική πλειονότητα όλων αυτών είναι (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από τον δήμο) συνταξιούχοι, με τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος αυτών (65%) ενώ η μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα των επισκεπτών είναι 60 -70 ετών. Λαμβάνοντας υπόψη την επίθεση που δέχεται από το 2009 το εισόδημα των συνταξιούχων συνολικά, καθώς και το πετσόκομμα των παροχών των ασφαλιστικών ταμείων και του ΕΟΠΥΥ για την λουτροθεραπεία, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί από το 2010 έχει αρχίσει η μείωση αυτής της κατηγορίας επισκεπτών, (από 60.569 λούσεις– περίπου 4.000 επισκέπτες- έπεσαν στις 53.578 το 2011, και διαρκώς μειώνονται).

      Να μια ακόμα πτυχή των προβλημάτων που δημιουργεί η εφαρμοζόμενη πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αλλά και η πολιτική πρόταση των υποστηρικτών της λύσης των προβλημάτων της Χώρας αποκλειστικά στα πλαίσια της Ε.Ε. Είτε αυτή η πολιτική αφορά την υγεία, είτε αφορά τον τουρισμό.

      Στον Αγροτικό τομέα, (όπου η εισήγηση δεν έχει αναφορά), υπάρχει η εξής ιδιαιτερότητα. Στα νησιά ο κλήρος είναι μικρός και πολυτεμαχισμένος άρα μη παραγωγικός. Ωστόσο το κόστος παραγωγής είναι μεγάλο και αυξάνει περισσότερο συγκριτικά με την ηπειρωτική χώρα, αφού τα ήδη ακριβά εφόδια (Σπόροι, Λιπάσματα, φυτοφάρμακα, κλπ) επιβαρύνονται με σοβαρό μεταφορικό κόστος και ταυτόχρονα λόγω της ενιαίας εσωτερικής αγοράς της Ε.Ε δεν μπορούν περιοριστούν οι εισαγωγές ομοειδών φτηνότερων αγροτικών προϊόντων και να προστατεύεται η ντόπια παραγωγή. Έτσι προκύπτει η συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και η εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής σε μεγαλύτερο βαθμό στα νησιά μας.

      Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα νησιά Σάμος – Ικαρία – Φούρνοι που αν και υπάρχει έντονη ενασχόληση με την κτηνοτροφία δεν υπάρχει σφαγείο, καταδικάζοντας τους κτηνοτρόφους να μεταφέρουν τα ζώα κρεατοπαραγωγής για σφαγή στην Αττική, γεγονός οικονομικά ασύμφορο που οδηγεί στην εγκατάλειψη αυτής της δουλειάς.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθημερινά αναδεικνύεται η δραματική κατάσταση που επικρατεί στα νησιωτικά συμπλέγματα της χώρας, και ειδικότερα στα μικρά νησιά, σχεδόν σε όλους τους τομείς υποδομές και υπηρεσίες υγείας –παιδείας, δείκτες απασχόλησης –αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πόρων – αγροκτηνοτροφικές δραστηριότητες – υποβάθμιση του περιβάλλοντος, κλπ...    Όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από την τοπική έκφραση προβλημάτων με εθνική εμβέλεια, που απορρέουν από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά.

          Ως εκλεγμένοι με την «Λαϊκή Συσπείρωση» καταγγέλλουμε την χρόνια εφαρμογή αυτών των πολιτικών και για τα θέματα που αφορούν τα νησιωτικά συμπλέγματα της χώρας μας. Πιστεύουμε πως απαιτείται η εφαρμογή μιας διαφορετικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της Νησιωτικής Ελλάδας, στη κατεύθυνση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών των νησιωτών.

     Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από όλα τα προηγούμενα γίνεται σαφές ότι διαφωνούμε από θέσεως αρχής με τις βασικές κατευθύνσεις της εισήγησης του πρόεδρου επιτροπής νήσων & πολιτικών συνοχής.

    Με βάση όλα τα προηγούμενα καλούμε όλους τους αιρετούς των νησιώτικων δήμων να τοποθετηθούν πάνω στο θέμα της «Νησιωτικότητας» λαμβάνοντας υπ’ όψιν και αυτές τις παραμέτρους.

   Καλούμε (με το σχέδιο ψηφίσματος που καταθέτουμε) όλους τους αιρετούς των νησιώτικων περιοχών να διεκδικήσουμε σήμερα άμεσα μέτρα τόσο από την κυβέρνηση της χώρας όσο και από την Ε.Ε.

 

Στέλιος Σταμούλος

Δήμαρχος Ικαρίας

  Μέλος Δ.Σ ΠΕΔ Βορείου Αιγαίου