Μάρκος Σκούφαλος: Η αξιολόγηση ως μέσο εκφοβισμού και χειραγώγησης

 

 Κολόνια, που κρατά πάνω από 40 χρόνια, όπως προβοκατόρικα ισχυρίζεται και η αρμόδια υπουργός της κυβέρνησης που έχει αναλάβει το ρόλο του παιδονόμου των εκπαιδευτικών.

Σαράντα χρόνια που οι εκπαιδευτικοί αρνούνται να μετατραπούν σε πρόβατα, να περιορίσουν, να εγκλωβίσουν την ψυχή που καταθέτουν καθημερινά στους μαθητές τους στα γνωστά κουτάκια των 60 δεικτών του νέου επιθεωρητισμού, που φέρει το όνομα αξιολόγηση.

Από ποιους όμως αρνούνται να αποδεχτούν την ψευδεπίγραφη αξιολόγηση; Να το θέσουμε με τη δική τους ορολογία. Ποιο είναι το προφίλ του αξιολογητή τους;

Η κυβέρνηση των Πάτσηδων, των υποκλοπών, των πλειστηριασμών, η κυβέρνηση που έχει οδηγήσει μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην τελευταία θέση της ευρωζώνης ως προς την αγοραστική δύναμη το λαό μας.

Η κυβέρνηση της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας, του τρελού χορού των απευθείας αναθέσεων εκατομμυρίων στους ημέτερους, η κυβέρνηση των ΜΑΤ, ΜΕΑ κλπ σωμάτων, που χτυπούν τον εχθρό λαό και δολοφονούν 16χρονα.

Η κυβέρνηση της αριστείας, που κλείνει τα σχολεία όχι για να προστατεύσει τα παιδιά μας, αλλά γιατί τη μια έχει διαλύσει μαζί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις ό,τι απέμεινε από τη δημόσια υγεία, την άλλη φοβάται το στρατηγό «χιονιά» ότι θα ξεγυμνώσει την ανάπτυξη που ευαγγελίζεται, καταρρακώνοντας τον ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό.

Η κυβέρνηση της μόνιμης υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης, η κυβέρνηση που κλείνει σχολεία, τμήματα, έχει στην ομηρία κάθε χρόνο πάνω από 40 χιλιάδες αναπληρωτές, προσπαθεί να επιβάλλει την πανεπιστημιακή αστυνομία, εξίσωσε τα πτυχία με αυτά των κολεγίων, λειτουργεί ως πλασιέ της ιδιωτικής εκπαίδευσης, έχει μετατρέψει τα σχολεία σε super market δεξιοτήτων- ούτε καν γνώσεων- ατάκτως ερριμμένων, ασχημονεί επανειλημμένα πάνω στο σώμα των εκπαιδευτικών με πρωτοφανή αυταρχισμό και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, όπως αυτές με τις ηλεκτρονικές εκλογές στα υπηρεσιακά συμβούλια, που έφαγε τα μούτρα της , παρόλο που τη συνέδραμε ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός των ΔΑΚΕ,ΔΗ. ΣΥ, ΣΥΝΕΚ.( ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ)

Να μην αναφερθούμε στο portfolio της «σωστής» πλευράς της ιστορίας με τα χέρια της αιματοβαμμένα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας, το παζάρι για τα "νατοϊκά" νησιά και τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο, στην Ελλάδα νατοϊκό πεδίο βολής φτηνό ή στην εργασιακή ζούγκλα Χατζηδάκη που γκρέμισε εντελώς ό,τι απέμεινε από τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μαζί και χώρια με ή χωρίς μνημόνια.

Θα μπορούσαν φυσικά να προστεθούν πολλά ακόμα στο προφίλ του αξιολογητή των εκπαιδευτικών, για να φανεί το έωλο έως χυδαίο της υποτιθέμενης αξιολόγησης.

Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι συνάδελφοί μας!

Αν θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, ώστε πάνω από όλα να περιφρουρήσουν την αξιοπρέπειά τους, τη δυνατότητα να στέκονται με το κεφάλι ψηλά απέναντι στους μαθητές τους ή θα επιλέξουν την υποταγή στην κυβερνητική πολιτική της κατηγοριοποίησης των σχολείων, των φοβισμένων και άβουλων δασκάλων, που τυφλά θα υπηρετούν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική της «Κοιλάδας του Μόχωκ».(1)

Αν θα συσπειρωθούν στα σωματεία τους ακολουθώντας τις απεργιακές κινητοποιήσεις και δράσεις ακύρωσης συντεταγμένα της ψευτοαξιολόγησης.

Αν θα πετάξουν έξω από τα σωματεία τους, διαγράφοντας αυτούς, που μόνοι τους επέλεξαν να είναι απέναντι στον κλάδο είτε έχουν θέση διευθυντή εκπαίδευσης είτε σχολικού συμβούλου είτε διευθυντή σχολείου ή μέλους του ΠΥΣΠΕ διορισμένου ή αιρετού.

Τι σχέση για παράδειγμα έχει με έναν σύλλογο δασκάλων ή με μία ΕΛΜΕ αυτός ή αυτή που σήκωσαν το χέρι τους και ήραν τη διαπιστωτική πράξη μονιμοποίησης των πρωτοδιόριστων; (πέρα από το νομικό κομμάτι που πρέπει –έστω και στα πλαίσια της ανοιχτομάτας αστικής δικαιοσύνης- να διερευνηθεί από τα συνδικάτα και να προσφύγουν εναντίον όλων όσοι συνέδραμαν σε αυτή την πράξη)

Τι σχέση έχει με τον κλάδο, ένας διευθυντής εκπαίδευσης, ένας σχολικός σύμβουλος ή ένας διευθυντής, που παίζει με το ψωμί του κάθε συναδέλφου μέσα από τους γελοίους "εκπαιδευτικούς" δείκτες της αριστείας με τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε;

Ο δρόμος λοιπόν των συναδέλφων μας όλων των βαθμίδων, είναι μακρύς και δύσκολος, κακοτράχαλος.

Ο φόβος είναι κυρίαρχος και αυτό ακριβώς επιζητούν για να είναι το σώμα παραγωγικό και υποταγμένο για να θυμηθώ τον Φουκώ.

Τη δύναμη όμως να αντέξουμε, να κάνουμε την υπέρβαση, μας τη δίνει και ο φόβος, που πρέπει να γίνει θυμός και αποφασιστικότητα, σφίξιμο του χεριού του/της συντρόφου μας, για να "υπομείνουμε" την καβαφική Άρνηση, «...Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,

όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει

εκείνο το όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του».

Το δίκιο είναι με το μέρος μας, αυτό δεκαετίες γραφούν οι σημαίες μας, οι άδικοι νόμοι, όχι.

Αυτοί υπηρετούνται από όσους διάλεξαν στρατόπεδο στην απέναντι όχθη, μαζί με τους ταξικούς μας εχθρούς τις κυβερνήσεις και τα αφεντικά τους, ανεξαρτήτως «καλών» προθέσεων κάποιων, που οδηγούν ως γνωστόν στην κόλαση.

Καλό αγώνα συνάδελφοι και συναδέλφισσες.(2)

Σημ. 1

«Η φόρμουλα της κοιλάδας Μόχωκ», στα ινδιάνικα Μόχωκ σημαίνει σε παράφραση, αυτός που τρώει τις σάρκες του. Ραχοκοκαλιά της ήταν η ιδέα το σύστημα να φανταστεί τρόπους με βάση τους οποίους, αντί να κατέφευγε στην ωμή βία των σωμάτων ασφαλείας προκειμένου να κάμψει τους εκάστοτε απεργούς, - λόγος γίνεται για μια απεργία εργατών το 1937 στην Πενσυλβάνια -να καταφέρει να στρέψει το κοινό εναντίον των απεργών, να τους παρουσιάσει ως ενοχλητικούς, επιζήμιους, επικίνδυνους για τα κοινά συμφέροντα και το κοινό καλό. Περιττό να αναφερθεί ότι ο τότε ραδιοφωνικός και έντυπος λόγος λειτούργησε καταλυτικά για να μαντρωθεί ξανά το κοπάδι.(Νέα Τάξη, Μυστικά και Ψέματα, Ν Τσόμσκι σελ 26-27 και στο πόνημα «Θέσεις και αντιθέσεις στον άταφο νεκρό, την Παιδεία μας εκδόσεις Αλφα –Πι σχετικό κεφάλαιο «Η φόρμουλα της κοιλάδας Μόχωκ και η αξιολόγηση στην εκπαίδευση»)

Σημ. 2

Ήμουν σε θέση Διευθυντή σχολείου από το 2004. Από το 2010 που οξύνθηκε το θέμα της «αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών ως πανάκεια για τα όσα υποφέρει η παιδεία μας, μέχρι και την αφυπηρέτησή μου , αντιμετώπισα από τη θέση ευθύνης που είχα το ζήτημα της αξιολόγησης και με ΠΑΣΟΚ και με ΝΔ και με ΣΥΡΙΖΑ και πάλι με ΝΔ. Φοβόμουν για την τιμή μου, όχι για τη θέση μου, ντρεπόμουν για τους μαθητές που πέρασαν από τα χέρια μου επί 39 χρόνια, αλλά κυρίως τι θα έλεγα στα παιδιά μου, αν μάθαιναν ότι αντάλλαξα τη ζωή ενός συναδέλφου με την καρέκλα μου. Δεν ενέδωσα. Τα γραπτά υπάρχουν εκτός από την υπηρεσία, στη ΔΟΕ και στο σύλλογό μας, αλλά θέλω να πιστεύω και στις καρδιές των συναδέλφων που συνεργαστήκαμε.

ΜΑΡΚΟΣ ΣΚΟΥΦΑΛΟΣ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ