Print

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης: Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους…


Όταν λέμε πως από την ανατροπή της εκμεταλλευτικής - καταπιεστικής τάξης πραγμάτων  οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους, δεν εννοούμε  κάτι περισσότερο από την αντίσταση, τον αγώνα των λαών, προκειμένου να δικαιωθούν και να απαλλαχτούν από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
   Σήμερα ο επονομαζόμενος -όχι τυχαία- "σουλτάνος" της γείτονος χώρας προπαγανδίζει ανοιχτά το "έργο" του και το "έργο" του Κόμματος της Δικαιοσύνης  και της Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και το "όφελος" που είχε η χώρα του στα 16 χρόνια διακυβέρνησης από το ΑΚΡ. Άγνωστο αν στον όρο "χώρα" συμπεριλαμβάνει τους εργαζόμενους και τις ευρύτερες λαϊκές μάζες, που είναι αμφίβολο αν τα 16 χρόνια της διακυβέρνησης τα θεωρούν ως χρόνια "ανάστασης" ούτε και ποια είναι τα αδιανόητα πράγματα που κατάφεραν να πραγματοποιήσουν κόμμα και "σουλτάνος".

   Ο μεγαλοϊδεατισμός του για μια "ισχυρή Τουρκία", για μια "παγκόσμια δύναμη", ένα γίγαντα (με ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και νόμισμα να κατρακυλά ασταμάτητα)  μάλλον είναι το τυράκι στη φάκα για την νίκη του στις πρόωρες εκλογές της χώρας, που θα γίνουν στις 24 του Ιούνη, για να του δώσουν τη δυνατότητα να νομιμοποιήσει τις υπερεξουσίες που ήδη κατέχει.
   Όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα των μνημονίων και της επιτήρησης  από τα γεράκια του πλούτου, έτσι και στην Τουρκία το ψευτοφάρμακο της ανακούφισης των λαϊκών μαζών από την κοινωνική και οικονομική τους εξαθλίωση είναι η αιματοβαμμένη "ανάπτυξη". Ο αληθινός όμως αντίπαλος του γίγαντα με τα πήλινα πόδια είναι η οικονομία και οι οικονομικοί μηχανισμοί, ντόπιοι και ξένοι, που τον έστησαν. Αυτοί που τον έστησαν, αυτοί θα τον ρίξουν, εφόσον ικανοποιηθεί ο λόγος να αυγατίσουν τα κέρδη τους, επιδιώκοντας τον έλεγχο των δρόμων του εμπορίου, της ενέργειας και την πλήρη επικράτηση στην περιοχή μέσω των επεκτατικών πολέμων.
   Δε γνωρίζουμε βέβαια ποια είναι η γνώμη μια χαροκαμένης Τουρκάλας μάνας γι' αυτήν την "παγκόσμια δύναμη" και την "ισχυρή Τουρκία", μια χήρας συζύγου ή των ορφανών παιδιών που έχασαν τους δικούς τους σε μια επίθεση στη γειτονική Συρία ή σε οποιαδήποτε άλλη επεκτατική επιχείρηση. Δε γνωρίζουμε τη γνώμη όσων έχουν υποστεί πολιτικές διώξεις, φυλακίσεις που κατά εκατοντάδες επιβάλλει καθημερινά στους πολιτικούς του «αντιπάλους», απαγωγές, "εξαφανίσεις" κ.λπ. Δε γνωρίζουμε ποια είναι η γνώμη των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, όταν η ανεργία σ' αυτήν τη χώρα φτάνει τα 6,1 εκατομμύρια ψυχές και το ποσοστό ανεργίας των νέων φτάνει το 19,2% (1).
   Από μελέτη του Ερευνητικού Ινστιτούτου της Συνομοσπονδίας Προοδευτικών Συνδικάτων της Τουρκίας(2) που αφορά την εργατική τάξη, σταχυολογούμε: Το πιο σημαντικό πρόβλημα της επαγγελματικής ζωής είναι οι χαμηλοί μισθοί και η ανεργία. Το 66% των εργαζομένων κερδίζει λιγότερο από 2000 τουρκικές λίρες. Το 18% των εργαζομένων ανέφερε ότι δεν είχαν ασφάλιση στο χώρο εργασίας, ενώ το ποσοστό των ανασφάλιστων μεταξύ των νέων εργαζομένων μεταξύ 15 και 24 ετών κυμαίνεται μεταξύ 34% και 43%. Περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους, ανειδίκευτους και ανασφάλιστους δηλώνουν ότι τα φέρνουν δύσκολα στο τέλος του μήνα. Ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας είναι μεγάλος. Το ¼ των εργαζομένων δεν χρησιμοποιεί ποτέ ετήσια άδεια. Το 43% των εργαζομένων παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να έχουν αρκετό χρόνο για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Η αντίληψη περί διακρίσεων είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες. Το 44% των εργαζομένων θεωρεί ανεπαρκή τη λήψη μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους εργασίας, ενώ το 1,4% στην εργασία βιώνουν θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα (πράγμα που σαφώς σχετίζεται και με το εξαντλητικό ωράριο εργασίας σαν αποτέλεσμα του εργασιακού μεσαίωνα) και επαγγελματικές ασθένειες. Όσον αφορά τις κοινωνικές τους δραστηριότητες είναι η παρακολούθηση της τηλεόρασης και τα κοινωνικά μέσα.
Τούτη η έρευνα λες και φωτογραφίζει και τον ελληνικό λαό, μέσω της "δίκαιης ανάπτυξης", της "κανονικότητας" και του "τέλους των μνημονίων", αφού όλα τα ευρήματά της μόνο πολιτικό αδιέξοδο και στασιμότητα ορίζουν και όχι "ανάσταση" μιας χώρας κι ενός λαού, που βιώνει καθημερινά τη βαρβαρότητα της ολιγαρχίας του πλούτου, ενός λαού κωπηλάτη στα κάτεργα της άγριας ταξικής κοινωνίας, που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Μιας πολιτικής που γιγαντώνει τα δικαιώματα των αφεντικών και θάβει αυτά των εργατών. Μιας πολιτικής καθόλου μακριά από τη δική μας όσον αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις του δημοσίου, το ξεπούλημα δημόσιων νευραλγικών τομέων, δομών και μέσων παραγωγής, την ενθάρρυνση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, την εξαθλίωση του λαού μέσω της ανεργίας, των συντάξεων πείνας, των πλειστηριασμών της κατοικίας λόγω χρεών και της φτώχιας.
   Πολλοί είναι οι γίγαντες με  πήλινα  πόδια ανά την υφήλιο πάνω στα οποία  προσπαθούν να σταθούν και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του αφεντικού τους, που δεν είναι άλλος από την ολιγαρχία του πλούτου. Αυτής  που προσπαθεί να αρπάξει όλα τα αγαθά που παράγει ο εργαζόμενος, αλλά δεν τα απολαμβάνει ο ίδιος. Μέσα από τέτοιους γίγαντες διαμορφώνεται η νέα μοιρασιά της γης, που θανατώνει, ξεσπιτώνει εκατομμύρια ανθρώπους οδηγώντας τους στην προσφυγιά και τη μετανάστευση.
   Οι εργαζόμενοι είτε της Τουρκίας είτε της Ελλάδας είτε  όλων των χωρών έχουν παράλληλους βίους. Τους δένει ο ιδρώτας της δουλειάς, ο μόχθος για το ψωμί της οικογένειας, το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, η ταξική αλληλεγγύη, ο αγώνας για μια κοινωνία στην οποία αφέντες στον τόπο τους θα είναι οι ίδιοι και όχι οι εκμεταλλευτές και καταπιεστές τους. Δεν έχουν ανάγκη να στοιχηθούν με όποια μονοπωλιακά συμφέροντα κρύβονται περίτεχνα πίσω από δονκιχωτικά κελεύσματα αλυτρωτισμού, πίσω από διεκδικήσεις στο Αιγαίο, πίσω από φαρμακερές εθνικιστικές κορώνες, πίσω από τις ψευτοπαλικαρίστικες απειλές των διαχειριστών της πλουτοκρατίας. Το σύστημα εκμετάλλευσης έχει φτάσει στο τέλος του δρόμου.
   Από ‘κει και πέρα αρχίζει ο αγώνας για μια παγκόσμια ειρήνη ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων, αντίσταση στο θάψιμο κάθε λαϊκής κατάκτησης και δημοκρατικής ελευθερίας· γιατί οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους.-
2.  (Στοιχεία DİSK-AR: https://disk.org.tr/2018/02/turkiye-isci-sinifi-gercegi-arastirmamizin-ozet-sonuclarini-acikladik/ )

*Ο Φραγκούλης Π. Κυλαδίτης είναι στέλεχος της ΛΑ.Σ. και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΛΑ.Σ. Δήμου Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου