Η ΛΑ.Σ. Δ. Χίου για τη σύσκεψη - συζήτηση για τις δημοτικές & περιφερειακές εκλογές

Δημοτικές και Περιφερειακές  εκλογές: Να κάνουμε τη διαφορά με τη Λαϊκή Συσπείρωση σε δήμο και περιφέρεια με κέντρο τις λαϊκές ανάγκες

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, στις 3 του Απρίλη, η προγραμματισμένη ανοιχτή σύσκεψη - συζήτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Χίου με κύριους ομιλητές το Μάρκο Σκούφαλο, υποψήφιο δήμαρχο και το Γιώργο Αμπαζή, υποψήφιο περιφερειακό σύμβουλο. Βασικό αντικείμενο της σύσκεψης υπήρξαν οι μάχες που έχουμε μπροστά μας, η μέχρι τώρα εμπειρία και η πρέπουσα απάντηση του χιώτικου λαού στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές

Τη σύσκεψη άνοιξε ο Νέστορας Ξυλάς, γραμματέας της ΤΕ Χίου του ΚΚΕ ως συντονιστής της, παρουσιάζοντας το Μάρκο Σκούφαλο, ο οποίος δήλωσε αρχικά ότι το τοπίο έχει ξεκαθαρίσει σχετικά με το ποιους έχουμε απέναντί μας, ότι στοιχήθηκαν απέναντί μας παλιό και νέο κατεστημένο, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ ΠΑΣΟΚ χωμένοι σε διαφορά σχήματα, ρατσιστές και ξενόφοβοι αυτών των χωρών που μεταλλάχθηκαν, για να μας «λυτρώσουν» απ’ όλα τα δεινά, να αναπτύξουν το νησί, να το γεμίσουν τουρίστες, να το γεμίσουν με έργα, τρέχοντας να βοηθήσουν αυτούς που αρπάζουν από τους πολλούς για να γεμίσει η τσέπη των λίγων. Μόνο παιδιά δε θα τάξουν σημείωσε.

Καυτηρίασε το γεγονός, ότι η Παγχιακή Επιτροπή  για το προσφυγικό , που αποδείχτηκε του μίσους και κατέρχεται στις εκλογές , έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να αυξήσουν το ρατσιστικό μίσος, με τις θεωρίες τους για αφύλακτα σύνορα ή για την γκετοποίηση των προσφυγόπουλων μακριά από τα σχολεία ,την ώρα που η Λαϊκή Συσπείρωση έδινε μάχη για τον απεγκλωβισμό των μεταναστών και προσφύγων από το νησί και τη χώρα, την μετακίνηση και την προστασία τους, την κατάργηση του Δουβλίνου Ι&ΙΙ, το κλείσιμο της ΒΙΑΛ και όλων των hot spot στα νησιά, την κατάργηση της συμφωνίας της ντροπής ΕΕ- Τουρκίας, το δικαίωμα στη μόρφωση των προσφυγόπουλων όσο μένουν στον τόπο μας. Σ' όλα αυτά αντιδρούσαν με άναρθρες κραυγές μέσα στο δημοτικό συμβούλιο ή με ανοχή σε αυτές τις κραυγές. Το ψηφοδέλτιό τους μιλά από μόνο του για το ποιοι είναι.

Όρισε ότι όλα αυτά αποτελούν κριτήριο ψήφου για τη Λαϊκή Συσπείρωση και αιχμή του δόρατος της δουλειάς της, που πρέπει να ξεδιπλωθεί στο κόσμο, στις γειτονιές στα σωματεία. Προσδιόρισε τα δείγματα γραφής της που ήταν η παρουσία της δίπλα στον κόσμο, μπροστά στους εργατικούς αγώνες, στους αγώνες της αγροτιάς, στους αγώνες της κάθε γειτονιάς. 

Βασικό ζήτημα της ανάπτυξης του νησιού, είπε, είναι να δούμε τη Χίο σαν νησί που έχει τα προβλήματα που έχει όλη η χώρα είτε με καπιταλιστική ανάπτυξη είτε με κρίση, όπως είναι τώρα. Οποιοσδήποτε επενδυτής έρθει για να κερδίσει και όχι να αναπτύξει το νησί χρειάζεται να έχει φορολογική ασυδοσία, φτηνά μεροκάματα, φθηνό δανεισμό και συνθήκες μη επιβάρυνσης της κερδοφορίας του. Συνεπώς δεν πρόκειται να νοιαστεί ούτε για σχεδιασμό δράσεων ούτε για περιβαλλοντικά πρότυπα ούτε για την ποιότητα της ζωής των κατοίκων. Εν τέλει όλα τα χρέη αυτού του τύπου ανάπτυξης φορτώνονται μέσω του κρατικού προϋπολογισμού στην πλάτη του λαού και αυτή την ανάπτυξη βλέπουν και για τη Χίο. Αυτά ζήσαμε με την κλωστοϋφαντουργία στο Νεοχώρι , με το αλουμίνιο της ΒΙΑΛ, με το φορτηγίδες στο Θόλος, με τις αρπαχτές του δήθεν αναπτυξιακού νόμου 1262 .

Έθεσε το πάγιο ερώτημα της παράταξης μέσα στην κοινωνία: Ανάπτυξη από ποιους και για ποιους; Επισημαίνοντας ότι ανάπτυξη για τη Λαϊκή Συσπείρωση σημαίνει Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, αντιπλημμυρική αντιπυρική, αντισεισμική προστασία, αθλητισμός, πολιτισμός, πράγματα που, ναι μεν είναι υπηρεσίες, αλλά είναι απαραίτητες προϋποθέσεις προκειμένου ο υπάλληλος, ο αγρότης, ο εργάτης να παράγει αγαθά. 

Προέτρεψε να μην πέφτει κανείς στην παγίδα της αναπτυξιολαγνίας, από όπου κι αν αυτή προέρχεται, να απαιτήσουμε για την ανάπτυξη της ζωής μας, τα δικαιώματά μας και τα δικαιώματα των παιδιών μας, με βάση τις λαϊκές ανάγκες. 

Το αποτέλεσμα είναι να συγκρούονται δύο λογικές και δύο κόσμοι: Αφενός το πολιτικό προσωπικό των αστικών κομμάτων σε Περιφέρεια και Δήμο χρησιμοποιώντας την Τοπική Διοίκηση για business με το κεφάλαιο, αφετέρου ο δικός μας κόσμος με τις βασικές του ανάγκες επιτρέποντάς μας να ζήσουμε ανθρώπινα. Θέλουμε, είπε, την ανάπτυξη που υπηρετεί τον άνθρωπο. 

Έτσι, έθεσε την προοπτική αγώνα σύγκρουσης και με την κυβέρνηση και τα φερέφωνά της σε όλα τα επίπεδα, συγχρόνως όμως ξεκαθάρισε ότι ο αγώνας αυτός είναι μονόδρομος για την παράταξη, αφού είτε πάρει το Δήμο είτε την Περιφέρεια λαϊκή αντιπολίτευση θα κάνει και προς αυτήν την κατεύθυνση θα αγωνιστεί όλο το επιτελείο. Την κατεύθυνση του αγώνα και της σύγκρουσης των δύο κόσμων.

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Γιώργος Αμπαζής, ο οποίος τόνισε την κρισιμότητα του μήνα Απρίλη μέσα στον οποίον πρέπει να γίνει βαθιά πολιτική συζήτηση, μεγάλο άνοιγμα στην τοπική κοινωνία, γιατί το δίκιο είναι με το μέρος της Λαϊκής Συσπείρωσης και αυτό είναι το όπλο της, η δύναμή της. Αναφέρθηκε στο φυλλάδιο που μοιράστηκε με τις δράσεις της παράταξης στο νησί, που ξεπέρασαν τις 450, λέγοντας ότι άλλες τόσες έγιναν και από τη Λαϊκή Συσπείρωση στην Περιφέρεια.

Αναρωτήθηκε, γιατί κατεβαίνουμε γιατί παλεύουμε σε αυτήν την τοπική μάχη και τι έχουμε το διαφορετικό να δώσουμε, διευκρινίζοντας ότι η Λαϊκή Συσπείρωση είναι μια διαφορετική πολιτική δύναμη, που δείχνει την ταυτότητά της καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στους χώρους υγείας και κοινωνικών δομών, στις υπηρεσίες, στα δικαστήρια, στους χώρους των μαστιχοπαραγωγών και αλλού.

Εκπροσωπούμε, όπως είπε, σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας τις λαϊκές δυνάμεις, ενώ όλοι οι άλλοι εκπροσωπούν τις διάφορες εκφάνσεις της καπιταλιστικής λειτουργίας και οικονομίας. Είμαστε εκπρόσωποι της γειτονιάς, του εργατόκοσμου της Χίου. Ως εκ τούτου πρέπει να γίνει κατανοητό και να μεταφερθεί στον κόσμο, ανάλογα με την κοινωνική συνείδηση των συνομιλητών μας, αυτή τη διαφορά.

Τόνισε ότι πάνω από φιλίες και συγγένειες βρίσκεται το κοινωνικό συμφέρον, που δε συνάδει με το καπιταλιστικό συμφέρον, αλλά με το συμφέρον του λαού. Ονόμασε όσους εκπροσωπούσαν σαράντα χρόνια τώρα στο νησί μας το οικονομικό συμφέρον των καπιταλιστών ως «ντίλερ των συμφερόντων των εφοπλιστών και των κατασκευαστικών εταιρειών».

Προέτρεψε να κατέβουμε στις γειτονιές και να μιλήσουμε τη γλώσσα του δίκιου, τη γλώσσα του λαού, που έχει γίνει πράξη από την παράταξη και το ΚΚΕ, τους μεγάλους είτε τους μικρούς καθημερινούς αγώνες. Να συνειδητοποιηθεί ότι ο κάθε συμπολίτης είναι μία κοινωνική δύναμη που μπορεί και πρέπει να πάρει μέρος στους αγώνες. Το θεμέλιο και η μαγιά είτε στις μεταφορές είτε στον πρωτογενή ή το δευτερογενή τομέα είτε στον πολιτισμό είναι ο λαός.

Μίλησε για συγκεκριμένα έργα τα οποία έμειναν στα χαρτιά για χρόνια ενώ θα μπορούσαν να είναι μέρος της πραγματικής ανάπτυξης του νησιού (πανεπιστημιούπολη, ανάδειξη Κάστρου της Χίου, μεταφορά νερού του Ναγού, φράγματα Σαραπιού, Κατράρη, Κόρης Γεφύρι, Α.Ε.Ν. κ.ά.)

Κατέληξε η Λαϊκή Συσπείρωση έχει συγκροτημένες και τεκμηριωμένες και μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία και οικονομία προτάσεις και τις έχει καταθέσει σ’ όλα τα όργανα στα οποία συμμετέχουν στελέχη της. Έτσι ο λαός οφείλει να κάνει πιο δυνατή τη φωνή της παράταξης είτε στις δημοτικές κοινότητες είτε στο Δημοτικό Συμβούλιο είτε στο Περιφερειακό Συμβούλιο και κατ’ επέκταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Θεώρησε δεδομένο ότι η περιοχή μας, λόγω γεωπολιτικής θέσης, είναι περιοχή στην οποία εξελίσσονται όλοι οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και ως εκ τούτου τα σενάρια του πολέμου κάθε μέρα εξελίσσονται, όχι μόνο μέσα στο χώρο που ζούμε, αλλά και μέσα στην ίδια μας τη ζωή. Έτσι, οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια στα σχέδια όλων αυτών των οργανισμών προκειμένου να μη μετατρέψουν το Αιγαίο σε πεδίο πολέμου και εμάς στο επόμενο θύμα τους, χωρίς να έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γειτονικούς μας λαούς.

Πολεμάμε, είπε, ενάντια σε οποιαδήποτε φασιστική, ρατσιστική αντίληψη υπάρχει μέσα στην κοινωνία μας. Δε δεχόμαστε το γνωστό "όλοι ίδιοι είστε", που πολλές φορές απερίσκεπτα ακούγεται. Δεν είμαστε ίδιοι, ούτε αλάθητοι. Απέναντί μας όμως έχουμε μία Λερναία Ύδρα (αστικό κράτος) με πολλά κεφάλια. Κάθε φορά εκμεταλλεύεται τις πολιτικές συγκυρίες και αυτήν πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αφού από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά που υφίσταται ο λαός.

Συνεπώς είναι απαραίτητο να βρισκόμαστε σε καθημερινή επαφή με το λαό, φανερώνοντάς του την πραγματικότητα που βιώνει και που του κρύβουν πολύ καλά είτε χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, αξιοποιώντας όλον το σχεδιασμό που διαθέτουμε.-